Net geschreven over de empathische maatschappij en hoe technologie dit faciliteert vervuld met vreugde en hoop. Enorm genoten van al die blije mensen die gister uitbundig vierden dat onze voetballers de wereldcup finale hebben gehaald.
Krijg ik vandaag zomaar deze twee video’s onder ogen die mij confronteren met de harde feiten. En ik heb er niet eens om gezocht! Wat doet dat pijn. Wil zo graag geloven dat we onze kinderen een wereld en leven kunnen geven die niet eindig is en vol gevaren. Gevaren die wij op dit moment veroorzaken en verzaken te veranderen.
Bovenstaande video laat schokkend zien hoeveel kernproeven we als mensheid hebben genomen van 1945 tot 1998. In de onderstaande video zie je Jeremy Jackson vertellen hoe we de oceanen naar de klote hebben geholpen.
Mijn hart is zwaar en de zon schijnt donker. Vraag me hardop af of we werkelijk in staat zijn in harmonie met elkaar en de wereld te leven.
Morgen is het glas weer half vol hoop ik, hoop doet tenslotte leven.
0