Het is niet vaak dat ik mij op straat begeef. Op één of andere manier past het niet zo bij mij terwijl ik het wel enorm belangrijk acht en de mensen die het doen graag steun. Maar deze keer was anders. Occupy is het onderbuik gevoel. Is dat wat iedereen eigenlijk weet en bind. Het is het vleesgeworden geweten van de mensheid. Misschien de voorbode van een nieuwe constellatie.
Er wordt veel over geschreven zowel negatief als positief. Dus ik laat het nog even rusten. Maar ik zie enorm veel potentie en belofte in deze beweging die niet bestuurd wordt door centraal leiderschap een duidelijk afgebakende boodschap maar juist oproept tot solidariteit en dialoog en die organisch ontstaat over de hele wereld. Het is iets fundamenteel nieuws. En dat is nodig dat maakt me blij.
0