Sorry, weer een TED talk. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Gister een Appletv gekocht en kijk nu de podcasts van TED rechtstreeks vanaf de TV terwijl ik op de computer vrolijk verder werk.
Ik ben een vader van twee zoons. Zoons met een hoofd erop en waar ik enorm trots op ben. Aan de ene kant hebben ze het erg goed. Ze leven in het westen. Hebben ouders die niet heel arm zijn. Een opa en oma die op een eiland wonen. Niets te klagen.
Maar ik merk dat ze moeten zwoegen om hun plek in deze maatschappij in te nemen. Zijn wie je bent is niet genoeg. Je moet eigenlijk vooral gemiddeld zijn. En dit manifesteert zich voornamelijk binnen de schoolomgeving, hun eerste directe autonome contact met de maatschappij en de meest ingrijpende. Ze vertoeven er een groot deel van hun jeugd.
Beide zoons hebben ernstige dyslexie en het schoolsysteem is hier niet op ingespeeld. Resulterend in veel frustratie, miscommunicatie, slecht onderwijs, onzekerheid, faalangst en “ongewenst” gedrag.
Zo erg zelfs dat één van mijn zoons door het reguliere onderwijs is uitgespuugd. Niet meer welkom. Persona non grata op 11 jarige leeftijd. Voor mij volledig onbegrijpelijk vanuit een menselijk perspectief. Volkomen logisch vanuit het onderwijssysteem. Het brein van mijn zoon behoord niet tot het gemiddelde en is dus ook niets te leren via die methodiek.
Maar nu zag ik deze talk van Sarah-Jayne Blakemore die al jaren intensief met vele andere onderzoekers het brein bestudeerd. En die komt met het volgende:
… we now have a really rich and detailed picture of how the living human brain develops, and this picture has radically changed the way we think about human brain development by revealing that it’s not all over in early childhood, and instead, the brain continues to develop right throughout adolescence and into the ’20s and ’30s.
… So brain research has shown that the adolescent brain undergoes really quite profound development, and this has implications for education, rehabilitation and intervention.
The enviroment, including teaching, can and does shape the developing of the adolescent brain, and yet it’s only relatively recently that we have been outinely educating teenagers in the West. All four of my grandparents, for example, left school in their early adolescence. They had no choice. And that’s still the case for many, many teenagers around the world today. Forty percent of teenagers don’t have access to secondary school education. And yet, this is a period of life where the brain is particularly adaptable and malleable. It’s a fantastic opportunity for learning and creativity.So what’s sometimes seen as the problem with adolescents — heightened risk-taking, poor impulse control, self-consciousness — shouldn’t be stigmatized. It actually reflects changes in the brain that provide It actually reflects changes in the brain that provide an excellent opportunity for education and social development.
Is er nog plaats voor in een maatschappij waar iedereen vooral gemiddeld moet zijn en geen ruimte meer is voor uitzonderingen zonder dat deze worden geproblematiseerd, gestigmatiseerd en gediagnostiseerd?
Het is de moderne ziekte en we gaan er aan kapot. Kijk ook vooral de talk van de onderzoeker Brené Brown over Wholeheartedness en hoe hard we elkaar en onszelf de ruimte moeten geven om genoeg te zijn voor wat we zijn en zo gezien te worden. We zijn tenslotte hard bedraad voor verbinding en alles wat daar afbreuk aan doet is een doodzonde.
Link: Sarah-Jayne Blakemore: The mysterious workings of the adolescent brain
0