Op koers

Vandaag was ik met mijn oudste zoon op gesprek bij de Koers. Een democratische Sudbury school.

Waarom? Het reguliere onderwijs is niet in staat mijn zoon kwalitatief onderwijs te geven, sterker nog het weigert dit en berooft daarmee een elf jarige jongen van zijn vertrouwen in zichzelf, zijn levensvreugde, zijn vrienden en de wil tot leren (faalangst).

Diep tragisch. Een systeem waarvan bekend is dat slecht 70% hier redelijk in kan functioneren en waar de andere 30% van de kinderen verteld wordt dat er iets met ze mis is. Om ze daarna te drogeren, verketteren en ouders te vervolgen omwille van dat falende systeem. 16.000 kinderen zitten op dit moment thuis. Wanneer gaan we hier nou eens wat aan doen?

Wat een geschenk dat er scholen als de Koers zijn. Waar het kind wel centraal staat en er vertrouwen is in de natuurlijke drang tot leren in ieder mens.

“Papa dit was de mooiste dag in mijn leven”. Mijn hart doet pijn en maakt tegelijk een sprong van vreugde.