Ook dit jaar had ik de eer om uitgenodigd te worden voor mijn moment. Een prachtig project van Henk-Jan Winkeldermaat al begonnen in de prille uren van het internet en nu uitgegroeid tot een jaarlijks terugkomend tijdsmoment waar gewone mensen hun jaar verhaal delen met de wereld. Het is aangrijpend, meeslepend en bijzonder en raad iedereen aan ze te lezen. Het zet je leven in perspectief, verdiept het en geeft inzicht in wat het leven werkelijk inhoud en wat er echt toe doet.
Hierbij mijn verhaal van 2012
Ik leef nog en tel mijn zegeningen, zoals mijn o zo dierbare oma dat altijd zei. Maar ik ben kapot, leeg, op. 2012 is met stip het zwaarste jaar uit mijn leven. Het was zandkastelen bouwen in de branding midden in een gierende storm.
En nu hang ik daar als die koorddanser, bungelend aan zijn (levens)draad. Die niets liever doet dan dansen maar niet meer weet hoe hij zich weer op kan trekken. De vonk is er nog steeds. De vonk die kansen ziet, ambities heeft, wil strijden voor idealen, droomt en gelooft in een betere en eerlijkere wereld. Maar de brandstof voor ontbranding ontbreekt. Heb alles op moeten maken dit jaar en heb werkelijk geen idee hoe weer te tanken.
Ik heb hele verhalen in mij. Vol met onderwijs, rechten van het kind, onrecht, onkunde, schaamte & gewetenloosheid en de technocratie waarin wij leven. Maar het zuigt dat laatste restje uit mij. Misschien dat dat ooit nog zijn plek vindt op mijn blog maar ik betwijfel het. Ik wil vooruit kijken en hopen dat 2013 kalmer en zonniger is.
Dus koester ik het kleine geluk en probeer trots te zijn dat ik daar toch voorwaarden voor heb kunnen creëren al heb ik het bij de helsdeuren weg moeten slepen. Ik ben rijk.