Ik heb niets met verjaring. Eigenlijk lieg ik. Ik heb juist heel veel met verjaring. Ik haat het! Ik haat ouder worden! Het gaat standaard veel en veel te snel en het cliché is waar: hoe ouder je wordt hoe sneller het gaat. Mijn walging en diep ongenoegen stijgen daarom ook exponentieel.
Maar dit jaar diende 42 zich aan. Een cijfer dat gevoelsmatig van geen kant deugt maar voor een enthousiaste genieter van sci-fi, en dat ben ik, wel heel bijzonder is. 42 is tenslotte “the Answer to the Ultimate Question of Life, the Universe and Everything”.
Tijd om de handschoen op te pakken en te kijken hoe ik deze onvermijdelijke verjaring betekenis kan geven.
De wereld beter maken is een behoefte die ik als zesjarige al uitsprak en waar ik tot op de dag van vandaag actief inhoud aan probeer te geven. Ben ermee bespekt, het is mijn kompas in het woelige leven en ik heb het geluk gehad om daarbinnen ook echt te kunnen werken en ernaar te kunnen leven.
Maar de afgelopen jaren bekroop mij ook een ongenoegen dat al die meters die ik maak, het bloed, zweet en tranen die ik en velen met mij, er in steken maar zeer weinig zoden aan de dijk zetten en het, zeker als ik het op mezelf betrek, slechts gerommel in de marge is.
Ik ben klaar met die marge.
Ik wil impact, veel impact. Ik wil dat we als mensheid “om” gaan. En eindelijk eens willen inzien dat we waanzinnig zijn afgedwaald en als lemmingen het ravijn in lopen. Het is meer dan tijd de gevestigde macht af te zweren en de psychopathische leest waarop onze maatschappij nu op is geschoeid te verwerpen. Dat we het lef hebben om onze directe angsten te overwinnen en te kiezen voor een breinonploffende renaissance in plaats van de bijna onvermijdelijke apocalyptische ondergang.
Goed. Impact. Hoe pak je dat aan?
Heb me al eerder verbonden aan grote organisaties, dat is het niet. Groot is altijd relatief. Het is waanzinnige ideeën en inzichten najagen. Het is het onvoorwaardelijk geloof in iets waar geen normaal mens een weddenschap op zou durven afsluiten. Waar ze weerstand tegen hebben, angst zelfs. En dat dan aangaan alsof je leven er van afhangt. Nooit los laten hoe vaak je ook onderuit gaat. Terwijl je alle zekerheden los MOET laten en het onbekende moet omarmen.
Mijn eerste stappen
Dat zijn goed.is, waar we alles wat goed is vieren. En sinds oktober Operation Education, opgericht door Claire Boonstra. Die, door radicale vernieuwing binnen het onderwijs te stimuleren, waardegedreven educatie mogelijk maakt waar ieder kind/mens tot volle bloei kan komen.
Moed verzamelen
Natuurlijk nog niet radicaal, waanzinnig en impactvol genoeg, hoe goed ook. Ideeën zijn er, maar ben mijn moed (als introvert en verantwoordelijk vader van twee geweldige kerels) nog aan het verzamelen. Ik heb meer tijd nodig en die gaat te snel, veel te snel.
Dit verhaal is eerder gepubliceerd op mijnmoment.com. Een jaarlijks terugkerende traditie waar mensen uit het netwerk van Henk-Jan op uitnodiging hun moment van het jaar delen met de wereld.