Ze sprak op Festival of Solutions in 2013 en ondanks dat ik daar was had ik haar verhaal gemist. Nu was ik bezig de verhalen te plaatsen voor Edge of Education en kreeg ik dit kado.
Waar gaat het over?
Dat er maar één regel is in haar klas. En dat is dat er niemand wordt buiten gesloten. Nooit. Echt nooit. En wat dat betekent voor de groep en voor het individuele kind. Verteld met verve, passie en prachtige inzichten en oplossingen.
Waarom raakt ze me?
Omdat het zo uitermate menselijk is, recht uit het hart komt, en vanuit een diep moreel besef en noodzaak komt (en natuurlijk zwaar resoneert met de mijne). Fantastisch hoe één iemand zoveel verschil kan maken voor de kinderen. En hoe dat (goedbedoelde) systeem dat vaak als heel dwingend wordt ervaren wel degelijk ondergeschikt gemaakt kan worden als je maar sterk genoeg geaard bent in je eigen onwrikbare normen en waarden, voorzien bent van een groots empatisch vermogen, inzicht en een portie lef.
Zie ook Inspirerende Hutspot waar ze één van de geïnterviewden is over diverse universele onderwerpen als verwondering, gelukkig zijn, wereld, vriendschap, vergeven, zelfvertrouwen, enz. En dus ook over nooit buitensluiten. Het diepgewortelde mantra van Ellen Emonds.
Doet me ook erg denken aan het verhaal van deze Afrikaanse stam waar als iemand een fout maakt deze wordt gezien als een schreeuw om hulp. De gemeenschap komt dan samen om deze persoon heen om hem/haar weer te laten verbinden met de gemeenschap en het ware in hem/haar.
Hoe zou Nederland eruit zien als we dit als gemeenschap ook omarmen?
Link: Ellen Emonds – Festival of Solutions
0