Helpen zit in onze natuur we doen het dagelijks voor familie, je kinderen, je lief, vrienden maar ook voor vreemden vaak zelfs zonder het door te hebben en vaak geeft het je energie. We zijn een sociaal dier dat je niet los kan zien van een ander en zijn sociale groep.
Dat helpen zit dus ook diep in mijn genen. Ik wil graag helpen. Het is mijn ultieme geluksmoment. Het is waarvoor ik leef. Verslaaft tot op het diepst van mijn ziel.
Helpen voor geld?
In de praktijk ben ik voor een groot deel van mijn leven voor mensen en organisaties aan het werk. En dat is dan een afspraak tussen twee partijen waar ik levensuren inlever voor bedrag x en de opdrachtgever er vanuit gaat dat ik het werk verricht dat de opdrachtgever wil. In prima formele afspraak. Maar gevoelsmatig heeft dat nooit goed gevoeld. Kan er niet helemaal mijn vinger op leggen maar het heeft in ieder geval hier mee te maken:
- Is meer op basis van tijd ipv waarde.
- Uren zijn duur in Nederland. Dat gaat ten koste van flexibiliteit en vrijheid. Dus moet mijn kunstje doen in plaats mijn kunde.
- Ik kan primair alleen maar mensen helpen die geld hebben.
- Ik hou weinig tot geen tijd over om mensen te helpen die geen geld maar het wel verdienen.
- Maatschappelijke waarde wordt ondergeschikt aan de economische. Ik kost geld dus dat geld moet weer verdiend worden.
- Het is een één op één transactie. Door zo’n nauwe definitie is het ook een erg afhankelijke en niet op basis van gelijkwaardigheid.
- Datgene waar geld voor is is niet per definitie het meest waardevolle of urgente om te doen. Veel waarde wordt niet vertaald in geld en veel geld vertegenwoordigd bijna een gebrek aan waarde.
Gelukkig heb ik veel geweldig werk mogen doen, maar het is een gevecht met mezelf in hoe ik mijn morele kompas en het werk wat ik doe (en mijn leven aan geef) in balans houd. En eerlijk gezegd is die balans niet voldoende. Waarom kan ik niet gewoon helemaal los gaan zonder geld als beperkende factor?
Waardebepaling achteraf
Een paar jaar geleden heb ik gekozen voor waardebepaling achteraf. Zodat zowel ik als de persoon of organisatie die ik help zelf kan bepalen wat het waard was. In de praktijk vinden mensen en de organisaties dit veel te ingewikkeld en gaan toch weer over op uurloon waardoor er niets veranderd. En dat dus dat ook niet het juiste uitgangspunt voor samenwerking wordt en is.
Helpen en geholpen worden
Vanuit die ervaring en door een goed gesprek met Martijn Aslander is het inzicht er eindelijk om nog meer conventies l0s te laten en vrijheid te creëren. Ik ga helpen omdat het goed voelt en er op vertrouwen dat anderen mij weer helpen. Waarde uitwisseling in geld of anderszins is geen deel meer van het gesprek.
Hiermee geef je ruimte om elkaar te dragen als samenleving / collectief in plaats van een afspraak tussen twee partijen en een directe beloning voor arbeid. En daardoor staat ook het werk gelijk in verbinding met de gemeenschap en zal het ook van waarde (moeten) zijn voor de gemeenschap als geheel.
Alsjeblieft
Laten we elkaar weer gewoon helpen en vertrouwen in aloude spreekwoorden zoals wie goed doet goed ontmoet. Nu vaak verstopt in nieuwe wijnzakken onder namen als “pay it forward” en “vrijwilligerswerk”. Laten we dat wat nu in de marge gedrukt wordt verheffen tot de nieuwe manier van leven. Leven op basis van sociale en menselijke waarden. Man wat zal de wereld er prachtig uit gaan zien.
0