Wie ben ik? Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Waarom maak ik het mezelf zo ontiegelijk ingewikkeld? Heeft het zin? Maak ik meters? Lig ik op koers? Welke koers?
Ondanks dat ik al sinds mijn 6e weet wat ik wil is het pad er naartoe erg vloeibaar en blijft het steeds maar zoeken en ervaren. Het is net een doolhof waar je een richting op moet gaan die niet goed voelt maar uiteindelijk toch de juiste blijkt.
Het is eerlijk naar jezelf zijn. Zien dat je niet (voldoende) vooruit komt. Je gestelde doelen niet waarmaakt. Binnen organisaties en projecten kan ik als geen ander de vinger op de zere plek leggen. De vragen stellen die gesteld moeten worden en de consequenties dragen. Geen probleem. Strategie op bedenken en uitvoeren? Graag! Duwen, trekken en masseren is lekker. Het resultaat is altijd bevrijdend.
Maar door je eigen muur heen breken. Dat is andere koek. Dat doet letterlijk pijn. Het als een slot open maken met de verkeerde sleutel. Een olifant door een muizengat proppen dat kan GVD toch niet! Super frustrerend en confronterend dat ik minder flexibel ben en angstiger dan ik dacht.
Maar als mijn lijf zich cel voor cel kan vernieuwen dan staat niets vast en is alles nieuw. Ophouden met zeiken, kop in de wind en doordrukken die olifant past wel.
0