Sinds ik mijn piketpaaltjes hoe en wat heb geslagen is de tijd van actie aangebroken. Mag dan de voorwaarden hebben geschapen maar dan moet je het nog gaan invullen. Waar begin je? Hoe verken je je speelveld? Wat is de beste strategie?
Voel me een beetje als een hoogspringer die gaat voor dat wereldrecord. Er zijn mensen al eerder voor jou gesprongen. Je hebt zelf ook al veel gedaan maar niemand heeft ooit die hoogte bereikt. Dat vraagt om iets meer dan al die keren daarvoor. Wat moet er anders dan anders?
En zo is de maand januari weer voorbij gevlogen en heb met veel boeiende en bewonderenswaardige mensen gepraat. Geprobeerd mijzelf en wat en waarom ik doe wat ik doe steeds helderder te formuleren. Goed te luisteren naar al die ervaring en kennis. Veel geleerd, wat suggesties gekregen over wat goed zou kunnen zijn en waar ze niet zo veel vertrouwen in hebben. Ik ben weer wat wijzer, heb het weer wat scherper al is het nog moeilijk grijpbaar. Het zingt meer als een wolk om mij heen, mijn hoofd maalt, het moet nog echt indalen.
De komende weken ga ik die getweakte aanloop oefenen en weer verder schaven. Mijn geloof is groter geworden maar er is nog veel te leren en te ervaren en tijd stroomt snel.
En zo verkeerde ik in januari tussen hoop en vrees, fatalisme en zelfvertrouwen, twijfel en vastberadenheid. Zien hoe februari zich gaat ontvouwt.
Foto: Mihai Donisan tijdens de Europese kampioenschappen in Zurich. © REUTERS/Phil Noble0