Ik ben verschrikkelijk nieuwsgierig. En ja ik gebruik expres het woord verschrikkelijk. Want mijn behoefte om alles van iemand te weten is bijna onverzadigbaar en dat is voor die ander niet altijd even leuk.
Niet zozeer in het weten wat ze de hele dag doen en met wie, maar meer hoe ze tot hun manier van leven, overtuigingen en waarden zijn gekomen. Dat is zonder uitzondering super leerzaam.
Hierdoor kan ik, welk extreme stelling die persoon ook inneemt, het waarom begrijpen en respecteren ook al heb ik een radicaal andere mening. In elk gesprek wordt ik zelfs een beetje verliefd op de schoonheid van die persoon en ben ik dankbaar dat ik dat mag ervaren en dat die persoon dat met mij wil delen.
Wat ik tegelijkertijd om me heen zie is dat we in deze tijd van stevige systeemcrisissen de neiging hebben ons (uit allemaal begrijpelijke redenen) af te sluiten, te verzetten, onze muren op te trekken en in de wij en zij modus te schieten. Met alle gevolgen van dien.
Zie het ook bij mijn kinderen en elke keer vertel ik ze dat er meerdere waarheden zijn. Meerdere manieren van kijken en beleven. Maar de woorden voelden als net niet helemaal de juiste woorden. En toen kwam ik deze video tegen van Dave Gray.
Hij heeft het niet zozeer over waarheden maar noemt het realiteiten. Opgebouwd uit ervaringen, context, aannames, conclusies en overtuigingen. Niet omdat we dat willen maar omdat de realiteit gewoon te groot is, niet te bevatten is. Het is dus vanzelfsprekend en noodzakelijk dat je een eigen realiteit construeert. En omdat ieders ervaringen en context uniek is, zijn er net zoveel realiteiten als mensen.
Omarm die diversiteit. Leer elkaar kennen vanuit de ervaringen en context die die realiteit hebben gevormd. Dave heeft mij nieuwe woorden gegeven om iets inzichtelijk te maken. Het maakt de gesprekken die ik heb en mijn leven rijker. En ik kom er steeds weer achter dat we ook heel veel gemeen hebben ondanks de andere keuzes die we maken en verschillende wegen die we bewandelen.
0