De afgelopen maand heb ik het digitale Part-up platform opgesnoven. Nu was het voor mij tijd om ook de mensen op te snuiven. Schat dat zo’n 100 van de 4000 ‘uppers’ in s2m Utrecht bij elkaar waren, inclusief de drie oprichters zelf.
Het begon met een enthousiasmerend inkijkje in de toekomst van de Part-up, gevolgd door een wakker schuddende toekomst visie van Ronald van den Hoff en met als uitsmijter vier workshops. Workshops waar de verschillende transities die organisaties doormaken belicht werden en hoe Part-up daar een rol in speelt. Echt boeiende materie.
De mensen
Dit was het 3e Part-up event en mijn eerste. En na zo’n dikke maand in ‘t digitale Part-up universum was ik ook heel nieuwsgierig naar die andere gebruikers. Lijken ze op mij? Welke leeftijdscategorie? In welke context zijn ze er mee bezig? Hoe gebruiken ze het en waarom?
Werd erg verrast. Nauwelijks tech-savvy mensen zoals ik en de gemiddelde leeftijd ook nog net boven de mijne. En ik ben al middelbaar! De vele mooie gesprekken van de avond begonnen eigenlijk allemaal met dezelfde vraag. Hoe zorg jij er nou voor dat die transitie slaagt?
De belofte
Part-up is een lonkende belofte, maar zeker geen druk op de knop oplossing en staat nooit op zichzelf. Daarnaast is transitie een soort brug bouwen zonder precies te weten waar de overkant begint en hoe hij eruit ziet. Geen wonder dus dat veel mensen met vragen rondlopen en het wiel opnieuw aan het uitvinden zijn. Zo’n avond als deze was dan ook erg fijn, leerzaam en zelfs noodzakelijk.
De praktijk
De vier workshops waren een prima startschot om die kennis en ervaringen meer en structureler uit te wisselen. PGGM, Kwadraad, MEE Plus en het Innovatienetwerk Jeugd gaven hun visie op de weg naar transitie in hun organisatie. Hoe zorg je dat mensen aanhaken? Hoe ga je om met transparantie? Hoe vind je de balans tussen het bieden van ruimte en toch voldoende houvast (wat zich vaak weer uitdrukt in spelregels, processen en procedures)? Hoe laat je offline en online elkaar versterken? Kortom hoe faciliteer je innovatie en transitie?
Het vraagt om een continue kritische blik en evaluatie wat ook weer zeer confronterend is. Het blijkt dat we onszelf al gauw weer dicht bouwen. Ondanks de beste intenties.
Het is een mindset
Part-up wil duidelijk niets liever dan het nieuwe samenwerken mogelijk maken. Maar ondanks die voelbare belofte merk ik dat veel mensen er moeite mee hebben om het deel van hun werkcultuur te maken. Mijn manier van een gereedschap eigen maken (doorgaan tot ik het snap) is voor veel mensen niet weggelegd. Dus als je teams wil laten aanhaken vraagt het om een portie creativiteit, geduld en diverse aanvliegroutes. Part-up is tenslotte veel meer dan een gereedschap, het is een nieuwe manier van denken en werken; een mindset.
Uitdagingen
Wanneer zijn ze er niet? Tijd om de mouwen op te stropen en aan het werk te gaan. Maar om een beetje zeker te zijn van een succesvolle start zijn er wel een aantal belangrijke pijlers te benoemen. Dit zijn mijn inzichten tot nu toe:
- Duidelijke context. Waarom doen we dit (zowel inhoudelijk als organisatorisch) en juist met dit gereedschap?
- 100% steun en overtuiging van de beslissingskracht in een organisatie.
- Een heuse aanjager die hier zeker 50% van zijn tijd (liefst meer) aan kan besteden. Iemand die erin gelooft, de mindset en het gereedschap leeft. Die het doet, zich gek communiceert, goed kan uitleggen, makkelijk en snel benaderbaar is en bovenal te vertrouwen is (er is schaamte te overwinnen). Geen vraag moet te gek zijn om te stellen.
- Veel geduld. Ik werk met mensen die niet in uren van de baas werken maar vanuit overvloed. Maar ook binnen een bedrijfsmatige setting concurreer je voor de aandacht en tijd. Je moet mensen de ruimte geven om het in te passen en eigen te maken. Rome is niet in één dag gebouwd.
- Workshops workshops workshops. Onder begeleiding met een concreet uit de praktijk gegrepen doel laten voelen wat het is en hoe het werkt. Je veranderd tenslotte een organisatiecultuur en culturen zijn moeilijk te doorbreken.
- Eén op één contact. Een workshop is nog steeds heel generiek. Daarmee adresseer je meer de organisatie werkcultuur en niet de persoonlijke werkcultuur. Dus hier ga je in op de manieren waarop en vooral het hoe het voor die persoon en zijn/haar context kan werken.
- Uren om het deel te maken van je praktijk. Gewoon een gereedschap in de mix gooien zonder dat daar ook uren voor vrij gemaakt mogen/kunnen worden gaat niet werken. Zeker niet als het zo’n complex en potentieel impactvolle is als Part-up.
- Carte blanche. Mentale en financiële ruimte creëren om te mislukken, te experimenteren en grenzen te verkennen. Merk steeds weer dat mensen een garantie willen dat het geen “verloren” tijd gaat zijn of bang zijn bedrijfsmatige grenzen te overschrijden.
- Maak het klein en intensief. Begin met één part-up en een enthousiast team en laat de rest meekijken hoe het kan werken. De serendipiteit en flex teams zijn voor de volgende fase.
- Maak het niet vrijblijvend. Open en flexibel organiseren is net als e-mail. Gebruikt een groot deel het niet dan verliest het zijn waarde en is het gedoemd te mislukken.
- Integratie. Zorg dat het zo veel mogelijk integreert met dat bestaande structuren. Dat kunnen werkprocessen maar ook andere (digitale) tools zijn.
- Kies! Besluit! Hoe lastig, pijnlijk of eng ze ook zijn. Het hoort erbij.
Al een pittige lijst, waarschijnlijk niet eens compleet en dit gaat nog maar om een goede start. Maar dit is dan ook niet voor de leuk. Het is een serieuze poging om de wereld ten goede te veranderen en mee te kunnen bewegen in een wereld van hevige systeemcrisissen en wankelende paradigma’s.
Vol goede moed de schouders eronder!
Foto's door Rob Schilperoort & Jasmijn van Es0