Ik hou van Amsterdam en een groot deel van die liefde komt door de grachten. Het water is betoverend. En er op varen is helemaal te gek. Dus al jaren heb ik een kajak waar ik lekker onregelmatig het water op ooghoogte heb.
Maar de laatste keer was toch zeker meer dan een jaar geleden. Mijn arm besloot opeens niet meer mee te werken en dat heeft zeker driekwart jaar gekost. Daarna winter, andere prio’s, verbouwing van het clubhuis en eigenlijk ook een soort schroom. Misschien niet het goede woord. Maar echt de peddel pakken en gaan is moeilijker.
Maar vandaag dus toch. Zon scheen heerlijk in de ochtend en ik voelde de kriebel. Ochtend ging toch erg snel voorbij en om 1 uur dacht ik nu of nooit. En voor de verandering werd het nu.
Heerlijk gevaren. Bloeiende bomen, broedende vogels, stil water en in het begin nog weinig boten. Zou even naar Artis en terug om te beginnen maar toen ik daar eenmaal was de drang om de Amstel even te zien te groot en zo zal ik uiteindelijk 2 uur te peddelen. Het lijf protesteert en de laatste 2 kilometer was even bikkelen en morgen voel ik spieren die ik vergeten was. Maar het was het meer dan waard.
