De afgelopen maanden was ik heel druk met Rotterdam Kantelt en het was geweldig. Doen doen doen, maken maken maken. Het was een orgie van co-creatie en met als uiteindelijk resultaat een event waar 150 mensen met stralende gezichten rondliepen en zich kapot communiceerden.
Natuurlijk zijn events en daar een goeie energie neerzetten niet het moeilijkste meer. Onze uitdaging zat dan ook vooral in dat wat er na zou komen. Hoe hou je die energie vast. Hoe bouw je werkelijk aan een community van mensen die samen aan het werk gaan en prachtige dingen realiseren?
We zijn er nog enthousiast mee bezig en met een zeker succes (het is zoeken). Maar ondertussen merkte ik ook nog iets anders aan mij en de strip van Oatmeal zette het even helemaal scherp.
Na een heleboel maken en creëren is het tijd voor reflectie en inademen. En met inademen bedoel ik weer even de tijd nemen. Bijlezen. Nieuwe inzichten opslurpen. Van tunnelvisie naar oogkleppen af.
Doet me weer heel erg denken aan mijn voormalig kunstenaarschap. Daar was het in de roes iets maken om daarna het te herkauwen en te beschouwen voordat er weer ruimte was voor iets nieuws. Logisch.
Maar nu merk ik dat ik het mezelf eigenlijk niet gun. De tijd is te kostbaar. De plannen te urgent. De verplichting te groot. Maar uitademen gaat niet zonder inademen. Dus tijd om toe te geven aan dat hardnekkige behoefte en vol overgave diep in te ademen.
0
Zo lang je ademt is er meer goed met je dan fout!
Adem in , adem uit, is eigenlijk het enige wat noodzakelijk is om te leven. Je bent Levenskunstenaar of niet. Blij zijn doe je zelf. Genoeg mooie projecten en dat geeft moed. Ken je http://www.urbanseeds.nl? Ook al zo’n mooi project met de slogan “duurzaam verrassend”.
Afval als goedkope duurzame grondstof. Ben helemaal voor circulair denken. Sterker nog dat moeten we gaan doen in plaats van denken in eindproducten en extractie en het kan.