Ik vind om hulp vragen echt moeilijk (ik ontwijk het) terwijl ik het echt fantastisch vind om te helpen en dat recht uit mijn hart kan doen. Voelt als een contradictie maar kan het niet ontkennen, het is er.
Heb nog niet kunnen achterhalen wat daar nou weer aan ten grondslag ligt. Het is zeker iets met kwetsbaar durven zijn, trots, eigen boontjes willen doppen, enz. maar ik heb nog niet echt kunnen voelen waar het werkelijk vandaan komt. Juist omdat ik er tot in het diepste van overtuigd ben dat we moeten leven vanuit het zorgen voor elkaar in plaats van het zorgen voor jezelf en daarmee voor elkaar.
Vandaag reageerde Fanny om mijn verhaal op Facebook. En terwijl ik het schreef werd het me duidelijk dat ik het ook hier moest delen. Onze uitwisseling:
Fanny: Gaaf wat je aan het doen bent. En nog gaver dat je je ontdekkingen deelt met de wereld. Waar ik wel nieuwsgierig naar ben is hoe het precies zit met je gevoel ten opzichte van geld. Als ik je verhaal lees dan voelt het alsof geld in het “evil” hokje zit. Ik snap namelijk helemaal dat je je keuzes niet wilt laten afhangen van wat je er voor krijgt in financiële zin. Maar als ik je nu lees wil je eigenlijk überhaupt geen geld krijgen. Als ik de thread over verlanglijstjes lees dan voelt het nog steeds als: helpen mag maar ik wil geen geld. Klopt dat? Of stel dat Erwin de loterij wint en hij wil jou van daaruit een basisinkomen geven, zonder voorwaarden, word je dan wel blij?
Ik: Klopt dat ik geld in het evil-hoekje plaats. Omdat het, zoals we het nu gebruiken, ook veel heftige fundamentele negatieve effecten heeft. Zowel persoonlijk als in onze samenleving. En dus heb ik er een gespannen relatie mee, maar juist doordat ik deze keuze heb gemaakt, is die spanning weg en kan ik geld weer redelijk spanningsloos benaderen.
Wat jij denk ik proeft, is mijn grootse moeite om echt om hulp te vragen en misschien is vragen om geld dan nog ietsje moeilijker dan vragen om de rest.
Afgelopen week heeft een vriendin 100 euro naar mij overgemaakt, zomaar, was een eerste keer dat dat zonder voorwaarden of uit compensatie werd gegeven. Ik was er oprecht heel blij mee en het heeft me ook waanzinnig geholpen. En dat heb ik haar ook met heel mijn hart en zonder gevoel van schaamte kunnen zeggen. Dat was voor mij echt een mijlpaal en een nieuwe ervaring.
En nu ik dat zo opschrijf weet ik dat ik daar ook een blogje over moet schrijven.
Dus ja, ik zou blij zijn als Erwin de loterij zou winnen en zou besluiten mij daarmee te ondersteunen.
Fanny: Mooi Erik! En eigenlijk supertof dat t pad wat je nu aan t ontdekken bent op zo veel verschillende levels inzichten oplevert.
Ik: Hoe puurder ik durf te kiezen, te vertrouwen en het echt te ondergaan, hoe beter ik snap hoe ik werk en hoe de wereld werkt. Dat denk ik tenminste.
En dit zeg ik met heel veel kriebels in mijn buik en trillende handen. Heb nog veel te doen om het echt in alle rust aan te gaan.
Dit smaakt naar meer dus ga ook de andere uitwisselingen bij elkaar brengen in een blogpost. Das nog wel ff een klusje… het heeft veel losgemaakt in verhouding tot alle eerdere dingen die ik gedeeld heb.
0
uit een lege put kun je geen water halen oftewel – als je niet kunt ontvangen kun je ook niet geven – als je niet kunt ontvangen heeft dat ws vele lagen tot je bij de wortel hiervan komt. 1 daarvan is dus kennelijk dat geld slecht zou zijn. Dat is niet zo – alleen sommige mensen gaan er afgrijselijk mee om, maken er misbruik van et cetera. Ook onvoorwaardelijk van jezelf houden heeft met ontvangen te maken.als jij je in een positie brengt van dakloos, zonder geld breng jij jezelf in nood, ben je heel hard tegen jezelf en ook nog eens tegen je kinderen.
Je mag ontvangen en geld is een zuivere energie van oorsprong – het is er onvoorwaardelijk als je het durft te waarderen en te ontvangen. Trots kan er ook nog in het spel zijn. Er is meer en dat mag je dus nu ontdekken in jezelf.
Ik heb met heel mijn hart besloten 100% te investeren in projecten die in mijn ogen van groot belang zijn om onze samenleving een stevige boost te geven om toekomstbestendig te worden. Dat besluit heeft zonder meer consequenties waar moeilijk op vooruit te lopen is. Theorie vs praktijk. Het is aan mij om deze nieuwe ervaringen en gevoelens te omarmen en het aan te gaan. Met alle onzekerheid en vaagheid van dien. Ik ben actief op zoek naar een nieuwe balans tussen dragen en gedragen worden en een nieuwe balans in mij. Veel nieuwe of opnieuw te vragen vragen ontstaan. En met regelmaat moet ik het antwoord (nog) schuldig blijven.