Ik ga binnenkort niet meer in staat zijn mijn huis te betalen. Dat is een consequentie van mijn handelen en dat kun je hier lezen.
Ik draag mijn huis echt een heel warm hart toe en mijn kinderen doen dat ook. Ze zijn hier groot geworden en we hebben er ons nestje van gemaakt, hoog in de kersenboom. Afgelopen week hoorde ik van huisbewaring. Een geweldige regeling waar je van 3 maanden tot 2 jaar je huis in bewaring kan geven. Heel mooi, want dan kan je toch nog terugkeren naar je huis waar je in mijn geval 10 jaar met veel plezier hebt gewoond.
Onder de volgende voorwaardes zou dat mogelijk zijn:
- U maakt een lange reis.
- U verblijft voor werk of studie in het buitenland, of wel in Nederland, maar buiten de regio Amsterdam.
- U wordt ergens anders langdurig verpleegd.
- U zit in een gevangenis.
- U keert terug naar uw geboorteland met het doel om daar te blijven (remigratie).
- U wilt op proef gaan samenwonen.
En ondanks dat Eigen Haard er net een andere formulering op na houdt en ze zelf kunnen bepalen wat ze ermee doen (of niet doen), denk dat ik voor de eerste twee in aanmerking zou kunnen komen. Ik ga tenslotte wonen in woningen van anderen in heel Nederland (oppassen op huizen en huisdieren) = reis. En het politiek project zal mij door heen Nederland brengen. Daarnaast zou het een win-win voor iedere partij zijn. Degene die in mijn huis kan wonen, de verhuurder die netjes zijn geld krijgt en ik kan terugkomen als de situatie het weer toelaat.
Toch voor de zekerheid even bellen…
Ik leg het eerlijk voor en leg uit wat er staat te gebeuren en waarom. Tot mijn spijt zijn ze echter van mening dat het van woning naar woning hoppen geen lange reis is, zou een (lange) vakantie moeten zijn. En werk is alleen maar werk als je bij iemand op de loonlijst staat. Terwijl dit nergens zo is vastgelegd.
En in de gesprekken met de woningbouw en de gemeente Amsterdam wordt ik door mijn gesprekspartners ervaren als een profiteur van de regeling en zelfs het woord fraudeur viel. Ze zijn ze een beetje boos en verontwaardigd. Ik snap dit niet. Maar ze zijn er beide duidelijk van overtuigd dat ik niet in de regeling thuis hoor.
Tijd om ook eens te praten met de huurdersvereniging
En toevallig hadden ze vandaag een spreekuur. En het was verhelderend. De regeling was vroeger door de gemeente ingebracht maar nu overgedragen aan de Woningbouwverenigingen en daarmee ook iedere zeggenschap erover. Ze kunnen er dus mee omgaan zoals ze willen en nieuwe restricties opleggen naar eigen goeddunken. Er blijkt ook geen juridisch kader te zijn en daarmee is de interpretatie volledig aan Eigen Haard. En die heeft al heel duidelijk gemaakt dat het op reis gaan door heel Nederland omdat je geen geld hebt, geen geldige reden is.
Ik heb het vandaag ook al op facebook gedeeld en wat gesprekken gevoerd. Als laatste optie wordt dan toch aangeraden om gewoon te zorgen dat ik in één van de vakjes pas. Logisch. We worden zo vaak gedwongen om het systeem te “gebruiken” en onszelf te vervormen. Maar dat voelt niet goed. Waarom kan ik niet gewoon open en eerlijk zijn? En waarom is mijn geldloosheid zo verschrikkelijk bepalend zonder dat dat enige negatieve economische consequenties heeft voor betrokken partijen?
Ik ga geen masker opzetten dus op de eerste van de maand ga ik mijn huur opzeggen en 1 augustus 1 september zeg ik samen met mijn kinderen mijn thuis vaarwel om nooit meer terug te keren. Dat doet best pijn.
Wat zou jij doen?
0
zorgen dat ik mijn huis hou en mijn kinderen een dak boven het hoofd.
Heb je een suggestie hoe? Toch dat masker opzetten. Gewoon indienen en daarna procederen?
ik zou toch in een hokje gaan passen denk ik, al is het slechts voor de aanvraag. dat het systeem jou dwarszit betekent niet dat het je tegen kan houden. ik snap dat je uit pure ideologie het liever niet doet, maar ik heb niet het idee dat je jezelf daarmee verloochent; je maakt iets wat moeilijk wordt gemaakt door anderen immers makkelijker voor jezelf. Ben benieuwd wat er gebeurd is!
groeten,
Laura
Dank je voor je reactie Laura. De keuze is met een maand uitgesteld en de meeste mensen die ik spreek zeggen ook wat jij aangeeft. Maak gebruik van het systeem zorg dat je minimaal in een hokje past zo moeilijk is dat ook niet. En dat klopt. Maar voelt voor mij als een vorm van liegen (leugentje om bestwil) en dat wil ik juist niet. Ik wil juist een 100% fijne vertrouwensvolle relatie met de woningbouwvereniging. Geen kat en muis spelletje. Nu snap ik dat de wbv dat wel speelt maar ik wil niet meespelen. Vind ik niet waardevol en menselijk en juist zo wil ik leven.
Wil ik huisbewaring mogelijk maken moet ik ook iemand voordragen en die persoon gaat dan ook nog een risico aan want als het niet wordt goedgekeurd zijn die ook de sjaak. Dat weerhoudt mij ook nog. Ach ben er nog niet uit. Maar moet wel een keuze gaan maken en er naar handelen want al mijn spulletjes hebben niet zomaar een nieuw thuis gevonden.