In alle imperfectie, lekker pontificaal zo’n 30 cm van me verwijderd, met de Rotterdamse skyline achter me. Geen ontsnappen aan. Ik had een paar maanden geleden met mijn volle verstand ja gezegd. En nu zelfs een Quitclaim 1 getekend. Dus geen weg meer terug. En alles wat ik heb uitgekraamd is daarmee onafhankelijk verklaard. Is niet meer van mij, maar van Freek Boon, of misschien zelfs van zichzelf. Het gaat zijn eigen leven leiden in de documentaire waar hij nu aan werkt.
Waar ging het over?
De film die Freek aan het maken is heeft de werktitel “Het oordeel van de twijfel” waar hij mensen portretteert met hoge ambities, of een bijzondere ervaring met betrekking tot ambities en uit allerlei lagen van de samenleving. Hij wil daarmee aftasten waar deze ambities vandaan komen, hoe ze tot stand komen en waar ze uiteindelijk toe leiden. Welke rol speelt maatschappelijke beoordeling/veroordeling in het tot stand komen van deze ambities en het beeld van het gelukkige, complete leven waar die ambities toe moeten leiden? Lekker open en nieuwsgierig naar het individu, maar ook kritisch naar de huidige normen en denkbeelden binnen de samenleving.
Wat heb ik daarin te zoeken?
Dat is natuurlijk grotendeels aan Freek, die heeft daar het beste antwoord op. Maar door mijn recente, best wel radicale keuze, vertegenwoordig ik ineens een ander uiterste van het spectrum en vroeg hij mij om mijn verhaal te vertellen.
Mijn motivatie om ja te zeggen was niet zozeer omdat ik mijn persoonlijke verhaal de wereld in wil slingeren, maar wel om die zienswijze (ben verre van de enige) met de samenleving te delen en deel te maken van het verhaal van Freek.
Ik had zijn vorige film Hoe kun je nou zo leven gezien en daar was ik erg van onder de indruk. Ik verwacht weer een pareltje en vind het gaaf dat ik deel van dat verhaal kan zijn, ook al is het voor de camera in plaats van erachter (waar ik me wel als een vis in het water voel).
Dit was het rode draad interview. Er volgen nog meer momenten waar ik in mijn natuurlijke habitat gefilmd ga worden. Ik hou mijn hart vast.
0Een quitclaim is een overeenkomst tussen een producent en figurant, of tussen een fotograaf en model. In zo’n overeenkomst geeft de geportretteerde toestemming voor de gemaakte opnamen en verklaart deze geen aanspraak te zullen maken op het portretrecht ↩
Mooie ontwikkeling!
Ik vind het vooral een hele spannende Nico :)