Spontaan experimentje: 100 uur niets eten

Geen opgezet plan, wel een erg mooie beleving die ik graag met jullie deel. Door die eetloze dagen1 iets meer inzicht gekregen in hoe mijn (lichaam en geest) werken. Iets beter leren voelen wat en wanneer je werkelijk iets nodig hebt en hoeveel dat is. Wat mij beïnvloedt in die keuzes en waarom. Ik weet nu beter wanneer ik werkelijk honger heb of eigenlijk alleen maar dorst of gewoon lekkere trek.

Was 6-9 september op het Permanent Beta Festival. Voor het eerst en ook voor het eerst kamperen in dik 20 jaar. Midden in de bossen van Drenthe. 100% buiten in de natuur. Geen dorpje, snelle wegen, winkels, gejaagdheid.

De dinsdag, woensdag en nog een beetje de donderdag was vooral opbouwen. Lekker fysiek. Vroeg uit de veren en kijken hoe je mee kan helpen. De hele dag buiten zonder enige prikkel van het jachtige, stenen, stedelijke en digitale leven waar ik normaal in vertoef.

Ons natje en droogje werd verzorgd. Er werd 3x per dag op vaste tijden heerlijk eten geserveerd en drinken en snacks kon je zonder restricties bij de bar halen. En dat ook nog in het bijzijn van allemaal fantastische, sociale en inspirerende mensen. Een stukje paradijs op aarde.

Toen het eerste avondeten kwam, had ik geen honger. Dus, zoals ik al jaren doe, besloot ik niet te eten om ‘t eten. Dit komt bij mij 1 tot 2 keer per dag voor. Dus in plaats van 3 maaltijden per dag eet ik dan 1 of 2.

Ik verwachtte eigenlijk dat ik elk moment honger zou krijgen, was in de buitenlucht, erg fysiek bezig (voor mijn doen) en elke keer werden de lekkerste dingen voor mijn neus gezet. Maar gek genoeg is die honger meer dan 100 uur uitgebleven en toen kwam hij nog slechts twijfelend om de hoek kijken.

Het was een mooi fenomeen om mee te maken. Mijn evolutionaire ik. die prima zonder eten kon en kan teren op opgeslagen vet, liet even van zich horen. Maar wat hem nu juist deed manifesteren? Dit zijn mijn voorlopige constateringen van mijn n=1 experimentje:

• De plek is belangrijk. Was veel minder gefocust op eten dan thuis.
• Dat mijn behoefte aan eten vaak gekoppeld is aan verveling.
• En gebrek aan inspiratie of het even niet weten #creatiefproces
• Eten maken doet eten (vooral pannenkoeken).
• Dat echt non-stop in de natuur zijn mijn eetlust doet afnemen.
• Dat fysiek bezig zijn en behoefte aan eten niet gekoppeld zijn.
• Dat kant en klaar lekker eten onder handbereik geen verleiding is.
• Dat eten op gepaste tijden de vraag van honger alleen maar op dat moment relevant maakte.
• Dat mijn gevoel van honger 99 van de 100 keer geen honger is maar behoefte aan smaak.
• Dat de hoeveelheid dat ik eet vaak niet in verhouding staat tot wat het lichaam werkelijk nodig heeft.
• Dat je de brandstof die je erin stopt efficiënter wordt gebruikt bij minder eten
• Dat de verwachting honger te krijgen er niet voor zorgde dat ik ook honger kreeg.
• Dat ik, ondanks mijn bewuste eetpatroon nog honger-mijdend gedrag vertoon2.
• Dat weinig bewegen juist eetlust lijkt op te wekken.
• Dat calorieën een bizarre meeteenheid zijn.
• Dat het voor iedereen anders is en een gemiddelde niet bestaat.
• Dat een beetje gevoel in je buik er best mag zijn.
• Dat ons vele regelmatige eten voor een groot deel cultureel is ingegeven.
• Dat ik een grotere non-conformist ben dan ik dacht.
• Dat lichamelijke gewenning behoeftesturend is.
• Dat ik al genoeg vet heb opgebouwd om nog veel langer op te teren.
• Dat 32 dagen zonder problemen niet eten best een plausibel verhaal zou kunnen zijn.
• Dat beetje chips of een stukje chocola heerlijk voldoende is.
• Net als een komkommer of een tomaatje.

Voor herhaling vatbaar dit.