Ik heb mezelf, door de honger om de wereld en het leven te begrijpen, weer eens in een hoekje gedrukt waar de mentale klappen vallen. Zoals je wel kunnen lezen heb ik niet zo’n rooskleurig beeld van onze huidige staat van zijn als mensheid en hoe we met ons ruimteschip aarde omgaan.
Blijf me dagelijks verbazen over de halfslachtigheid (zeer vriendelijk uitgedrukt) van onze “leiders” om te zorgen dat dit ruimteschip bewoonbaar blijft. We kunnen tenslotte nergens anders naar toe. Het is alsof we denken een raampje open te kunnen zetten als het te veel gaat stinken terwijl we eigenlijk in een onderzeeër zitten op kilometers diepte.
Maar goed. Waar laat ik me door slaan deze dagen… Ik was heel fanatiek mijn post van goed.is aan het migreren naar deze site. Iets van 314 posts overzetten is een lekker monnikenwerk. Maar niet heel erg, want elke post druipt van het optimisme. Dus lekker genoten om bijvoorbeeld deze, deze, deze, deze, en deze om te zetten. En natuurlijk deze die laat zien hoe een hond drinkt. De absolute hit die maar liefst 299730 bekeken is.
Maar tussen de bedrijven door ben ik toch ook hier en daar wat andere info aan het vergaren. Het was tenslotte Prinsjesdag (je zal maar een dag naar je vernoemd hebben en dan wordt hij hiervoor gebruikt) en daarna kwamen de Algemene Beschouwingen. Twaalf uur partij- en verkiezingsretoriek. Na een half uur kijken werd ik er ziek van.
Ik vraag me op zo’n moment letterlijk hardop af waarom we met z’n allen in die poep blijven trappen? Waarom we jaar naar jaar blijven hopen op verandering terwijl we hetzelfde blijven doen. En dan bedoel ik niet alleen in de politiek.
Antwoord: We blijken ervoor bedraad te zijn.
Ons brein is evolutionair nogal bevattelijk voor een hele reeks (175 en groeiende) denkfouten en daar wordt op alle mogelijke manier schandalig misbruik van gemaakt.
Het brein heeft eigenlijk vier uitdagingen:
- Real time schiften in de veelheid van informatie
- Behoefte aan betekenis
- De behoefte om snel te handelen
- Selectie van wat er moet worden onthouden
Voor iedere uitdaging heeft het brein een multitude aan oplossingen in stelling gebracht. Maar die zijn voornamelijk toegesneden op hoe we grofweg tot zo’n 20.000 jaar geleden leefden. Dus niet op het heden. Eigenlijk ben ik verbaasd dat we als mensheid überhaupt functioneren en ook nog samenwerken. We zijn duidelijk evolutionair nog niet klaar voor deze grote complexe wereld vol met informatie, nieuwe (onnatuurlijke) vormen van samenleven en tegenstrijdigheden (die we zelf hebben gegenereerd).
Achteraf gezien is de boekdrukkunst en alle (informatie)technologie erna geen zegen maar een vloek. Het heeft de wereld te groot en alomvattend gemaakt en ons te machtig voor ons brein. Net als hoe ons eten en hoe we bewegen niet meer evolutionair aansluiten, doet de complexe samenleving dat evenmin.
Ik snap weer wat beter waarom de Trumps en Wildersen van deze wereld zo graag worden geloofd. Ze bieden een simpele kleine overzichtelijke wereld met weinig grijstinten. En ons brein heeft daar enorme honger naar en dan doet het er niet toe of het klopt of niet. Het is de behoefte die telt. Misschien is dat ook wat religie biedt. Het brengt het totaal overspannen brein tot rust.
Wordt ik blij van dat inzicht? Niet bepaald.
En als klap op de vuurpijl keek ik vandaag The big short een film uit 2015 die de wereldwijde ineenstorting van de kapitaalmarkt en dus ook de reële economie eens goed uit de doeken deed. Je weet wel, die die hele landen en miljoenen burgers failliet liet gaan.
En ondanks dat ik het feitelijk allemaal allang weet was het WFT!!!!! gehalte weer enorm groot, wetend dat het gewoon nog steeds aan de hand is. Dat de kapitaalmarkt de economie van vlees en bloed als een vampier aan het leegzuigen is, er veel bubbels op knappen staan en het hele kapitalistische systeem nog mondjesmaat werkt vanwege waanzinnig dubieuze kortetermijnconstructies.
Feitelijk weten we wat er mis is. Dat de patiënt op sterven ligt, dat het misdadig is. Maar we doen alleen maar wat aan symptoombestrijding. Omdat voor het genezen geen business model is. Het is dan ook niet toevallig dat we onze gezondheidszorg ook zo hebben georganiseerd.
Man en paard noemen, voorbij het eigen belang kijken… dat is een moeilijke, omdat we de verbinding met elkaar en onze aarde kwijt zijn. We moeten als mensheid weer “aarden”. Weer voelen, elk moment van de dag, dat we (deel van de) natuur zijn en daar ons op afstemmen. Ons weer bewust worden van ons ecosysteem aarde en de cyclische processen waar we deel van zijn, groot en klein. Dat we weer voelen dat we één zijn. Pas dan zijn we weer in staat de waan en de zin van elkaar onderscheiden.
Gelukkig kom weer een beetje uit mijn hoekje als ik Nasrdin Dchar hoor in DWDD. Het bevestigd voor mij dat het verbonden zijn diep verankerd is in ons. We moeten alleen het lef hebben daar weer in te geloven en dat de basis laten zijn van ons handelen en hoe we ons als mensheid manifesteren op deze planeet met dat dun en kwetsbaar laagje wonderbaarlijk leven.
