in Alles komt goed |

Het beslisrecht van ouders in het onderwijs staat onder druk

Katinka Slump heeft regelmatig een tweetstorm. Waarin ze complexe materie samenbalt in een verzameling tweets. Deze keer gaat het over hoe schoolbesturen alle beslisrecht krijgen over de school van je kind en wat zij voor jouw kind passend onderwijs vinden (zie onder). Zelfs tot een punt dat je uit je ouderlijke macht kan worden gezet. Waar blijft dan de vrijheid van onderwijs/schoolkeuze en zelfbeschikkingsrecht?

Al zouden scholen het belang van het kind 100% voorop stellen wil jij de keuzes voor je kind uit handen geven? Wie kent je kind tenslotte het beste?

En stellen scholen wel het belang van het individuele kind voorop?

Nee, het belang van de school staat, ook al zullen ze het niet toegeven, altijd voorop. En dat is niet vreemd. Ze moeten de beste keuze maken voor het collectief en ze worden onder andere afgerekend op leerprestaties. Dus je kind wordt op basis van een risicoinschatting beoordeeld binnen beperkte parameters. Logisch, maar daar zit ook gelijk het gevaar. Een school gaat risico’s mijden en dus van alles in het werk stellen om verantwoordelijkheid af te dichten in processen, rugzakjes en protocollen. En dat is ook niet per definitie slecht. Alleen als dat niet voldoende is, of je er niet in mee wilt of kunt, zijn de poppen aan het dansen. In het verleden moest dan de dialoog gezocht worden en ook al was de machtsverhouding nog steeds in het voordeel van de school, zouden ze dus de volledige macht hebben om jou en je kind te dwingen van school te veranderen, medicijnen te slikken, naar therapie te gaan, enz. Terwijl dat niets zegt over de geestelijke gezondheid van je kind maar meer over hoe het functioneert binnen het schoolsysteem en de daarbinnen gestelde parameters.

Om het schoolsysteem te illustreren

Je bent verplicht op een strikte en afgekaderde tijd op school te zijn. Dan gaan de deuren dicht en wordt je samen met honderden kinderen (die je niet kent) opgesloten in een gebouw waar je stil moet zitten en moet doen wat je bevolen wordt. Je moet zelfs om naar de wc te kunnen je hand opsteken. Je bent onder constante supervisie van een handjevol (vreemde) volwassenen die op hun beurt deze honderden kinderen gemiddeld zes uur in gareel moeten houden en ze tevens kennis moeten bijbrengen. Op elk aspect wordt je keihard en uniform beoordeeld. Dit vijf dagen per week. Het is geen afspiegeling van de samenleving. Het lijkt nog het meest op een gevangenis.

Is dit erg?

Niet per definitie. Wat erg is is dat we verwachten dat iedereen in dit regime functioneert en in het beste geval floreert. Het is in de verste verte niet situatie waarin op elk potje een dekseltje past, hoe goed leraren en scholen dit ook proberen. De constructie laat dat gewoon niet toe. Je krijgt dus uitval aan de top en aan de onderkant omdat er gewoonweg geen ruimte is voor de diversiteit in mensen. Van het percentage dat overblijft is er weer een aanzienlijke groep die zich alleen maar staande houdt met allemaal hulpmiddelen (drugs, therapie, rugzakjes, extra uren).

Een gelukkig kind is niet de eerste prioriteit van de school

Op geluk wordt een school niet afgerekend. Die wordt afgerekend op het zo succesvol mogelijk overdragen van het curriculum binnen de verplicht gestelde schooluren. Het kind als lerende entiteit om later uit te groeien tot een renderende economische entiteit. Scholen hebben niet de opdracht om de mens in al zijn zijn te ontwikkelen. Daar hebben de ouders een rol.

En vanuit die rol is het dus waanzinnig belangrijk dat ouders te allen tijde inspraak houden. Zij zijn de enigen die werkelijk het welzijn van het kind in zijn volledige menszijn behartigen. Zonder dat is het kind slechts een schim van zichzelf.

Laat ook je stem horen en steun Loes Ypma om dit te voorkomen.

De tweets van Katinka

0

Verwant

Help mensen zoals jou met heel mijn hart. Onvoorwaardelijk. Omdat het heel fijn is om te doen en voor de ander om te ontvangen.

Gepubliceerd

Wat vind jij?

Reactie