Het Pinokkio algoritme

We worden overspoeld met informatie. Wisten we vroeger dat reclame een zekere rooskleurige afspiegeling was van de werkelijkheid nu weten we dat we geen enkele informatiebron meer op z’n eerlijke ogen kunnen geloven. We zitten in een totale waarheidscrisis.

Onmogelijk te filteren

Het is voor ons onmogelijk geworden om te weten of die grote bakken met informatie ook werkelijk kloppen. Of het niet door onderliggend belang zijn gekleurd of aangepast. We weten niet of de persoon werkelijk goed geïnformeerd en of de data die daar weer aan ten grondslag ligt ook werkelijk objectief is.

Waar zijn de notabelen, de onbeweeglijken?

Vroeger hadden we de burgemeester, de dokter, de bankdirecteur en de dominee die we deze rol toebedeelden. Maar nu weten we dat een bank je een oor aan naait als ze de kans krijgen, de dokter een makkelijk te beïnvloeden poortwachter is van de farmaceutische industrie, de burgemeester altijd trouw moet blijven aan het partijbelang en de kerk een politiek machtsbolwerk is met schemerige en moreel verwerpelijke besluiten.

Zelfs je zoekresultaten op het internet, je facebookstroom en je bezoek aan een website worden gefilterd waardoor iedereen gestuurd wordt in zijn weten en steeds nauwere oogkleppen krijgt opgezet zonder daar erg in hebben.

Is ons brein hier wel geschikt voor?

Het is, naast de misinformatie, ook niet zo vreemd dat we door het bomen het bos niet meer zien. Ons brein is er helemaal niet op ingesteld om alles steeds in grotere contextcirkels te zetten met als grootste de hele wereld en zijn ecosysteem en het universum daar omheen. Wij zijn bedraad om wat wat voor ons gebeurt te kunnen plaatsen en duiden tot de volgende heuvel of het stuk dat we binnen een dag of twee konden bewandelen.

We zijn onszelf enorm aan het oprekken in het grootste experiment ooit. Terwijl we met zoveel grote en de mensheid bedreigende uitdagingen zitten, die juist schreeuwen om duidelijke informatie.

Door het diffuse karakter van de informatie kunnen we ook niet meer daadkrachtig en in vertrouwen ernaar handelen. En zo is de wereld een slecht gerezen cake, een niet gaar koekje en uiteindelijk een steeds grotere catastrofe die zich niet meer laat terugdraaien. Je kunt het baksel niet ontbakselen.

Wil jij het risico lopen?

Om over 10 jaar te moeten zeggen dat we te lang gewacht hebben om werkelijk te handelen omdat we elkaar met een kluitje in het riet hebben gestuurd? Collectief in dissonantie waren? Ronduit in ontkenning, omdat ons moeras van disinformatie zo groot was dat je altijd een uitweg had om het oude recept te blijven volgen?

We hebben een collectief waarheidsserum nodig

Eentje dat de BS uit ons systeem haalt, waardoor we weer kunnen weten wat waar is en wat niet. Eentje dat het virus dat we zelf hebben gecreëerd opschoont in plaats van voedt.

We leven in een tijd waarin de technologie een waanzinnige vlucht neemt. Waar algoritmes ons leven besturen en kunstmatige intelligentie en zelflerende computers gewoon realiteit zijn en de komende jaren het menselijk brein in alle aspecten voorbij gaan streven.

Waarom gebruiken we die technologie nu alleen maar om ons als consumenten meer te kunnen manipuleren, ons te analyseren zodat er meer geld aan ons verdiend kan worden? Waarom gebruiken we die nu voornamelijk om elkaar geld afhandig te maken zonder toegevoegde waarde? Waarom zetten we deze krachtige technologie niet in om de stront van de schoen te scheiden, de charlatans te ontmaskeren, de mist te laten optrekken?

Hoogste tijd voor het Pinokkio-algoritme

We hebben algoritmes die letterlijk een spelletje met ons spelen, we hebben algoritmes die onze auto kunnen besturen, we hebben algoritmes die ons laten kopen-kopen-kopen, we hebben algoritmes die ons bestoken met dat wat we willen horen en algoritmes die stiekem een spelletje met ons spelen. Maar ik zou heel graag een algoritme willen hebben dat me de waarheid vertelt en me wijst op de leugens die me als waarheden worden aangesmeerd.

Waardoor we weer weten waar we staan. De bomen in het bos weer zien in 3D 8K UHD 1. Zodat we met alle vertrouwen spijkers met koppen kunnen slaan. En we een mooie circulaire toekomst tegemoet kunnen gaan. Waar we in balans leven als onderdeel van het ecosysteem.

We verdienen het. 2 0