Gister was ik bij de meetup van Code Oranje in Pakhuis de Zwijger. Een redelijk nieuw initiatief dat door dialoog op zoek gaat naar de definitie en de (voor)waarden voor de nieuwe democratie. Dit soort initiatieven zie ik overal opkomen – en ook weer eindigen. De onderstroom is nog grillig, op zoek naar structuur en organisatievormen die schaalbaar zijn, maar het effect is dat van een storm in een glas water. Uitzonderingen op de regel. Maar zo heerlijk volhardend en gepassioneerd en zo langzamerhand vormt zich een stuwmeer achter de dam van de status quo. En dat is hoopvol.
Ook gisteravond werd ik hier weer meer van overtuigd door het gesprek dat ik voerde met Marco Broekman en Anne-Marie Voorhoeve. De dam wordt steeds minder krachtig. Het stuwmeer steeds voller het is een kwestie van tijd voordat de dam breekt en we onze samenleving werkelijk opnieuw gaan uitvinden.
Dat we als collectief de status quo durven loslaten en het nieuwe en veelbelovende (maar onzekere) gaan omarmen. Dat we inzien dat we (noodgedwongen) een nieuw tijdperk ingaan en dat ons klein landje met al zijn historie, rijkdom, infrastructuur en deltacultuur alles in handen heeft om succesvol en snel die transitie te maken in plaats van met pijn en ellende mee te worden gesleurd in de waan van de dag.
Nu loopt Nederland schaamteloos achteraan in de rij te sukkelen en de toekomst van onze kinderen te verkwanselen. Terwijl het als geen ander geschikt is om als land dé startup te zijn voor de circulaire economie. Dat wij met z’n 18 miljoenen kunnen laten zien wat circulair betekent voor ieder. Wat wij als land, dat onder een steeds hogere zeespiegel leeft, kunnen doen om welvarend en in harmonie met elkaar en de natuur te leven. Dat wij in staat zijn een samenleving op te bouwen op basis van een op gelijkheid gebaseerde economie die ten dienste staat van de samenleving in plaats van andersom.
Dat wij een politiek hebben die van ons allemaal is. Die werkt vanuit overeenstemming en gezamenlijkheid in plaats van het polariseren van het verschil en het opblazen van symptomen ipv het aanpakken van onze fundamentele ontwerpfouten in onze huidige systemen. Die faciliteert, ruimte schept, visie toont en ernaar handelt. Die de gijzeling van de macht doorbreekt, zelf innoveert en niet wordt afgerekend op missers maar op de manier waarop daar op wordt geacteerd. Die een mix is van zelfbestuur, afgevaardigden en experts. Waar het doel voorop staat, niet de partij of het eigen belang. Waar politiek geen professioneel spelletje schaak is maar een roeping en een burgerplicht/recht.
Ja, ik heb zo mijn ideeën :) En daarom zoek ik graag de dialoog op om te ervaren wat andere mensen denken en doen en bied het mij de kans om te (her)ijken. Gisteravond was weer zo’n moment waar ik dankbaar voor ben.
