Marnix komt een jaar de Javastraat niet uit. Niet omdat hij niet kan, maar omdat hij besloten heeft dat niet te doen. Hij is nu een half jaar op weg en als filmmaker laat hij ons allemaal meegenieten van zijn leven.
Waarom?
Hij merkte dat hij eigenlijk helemaal geen binding had met waar hij woonde en de mensen in zijn straat. Net als zoveel mensen. Je gaat naar je werk, komt thuis, zoekt je vrienden op. Maar de mensen om de hoek kom je nooit tegen. Dus bedacht hij dit bizarre experiment om hem te dwingen dit wel te doen. Jaffa jaffa was geboren.
Wat vind ik er zo gaaf aan?
Ik woon om de hoek en ken het gevoel van Marnix maar al te goed. Woon al meer dan 20 jaar in Amsterdam-Oost en ken maar een paar van mijn vele buren en dat is zonde. Hou van mijn buurtje. En dit buurtje deel ik met veel mensen. Die mensen zijn het buurtje. Dus grote kans dat ik ook van die mensen houd. En daarnaast kan meer verbinding met elkaar en elkaars leven heel veel goeds doen. Vandaar dat ik nu ook doe wat ik doe.
Marnix laat de mensen zien
En zichzelf en dat doet-ie met een hoog zelfspot-gehalte. Door bingo– en soepavonden te organiseren, open dagen te houden, koekjes en muffins te bakken, straat safari’s, interviews, memorabele bezoekjes aan ondernemers, zomerterrassentest, zwemfeestje, weekje meedraaien met de schoonmakers… Het leven wordt gevierd en het is groots op een lengte van anderhalve kilometer. Ge-wel-dig.
