Dat brein van ons is een waanzinnig complex enigma. Het heeft meer neuronen dan sterren in het universum, er wordt gespeculeerd dat het minimaal uit 11 dimensies bestaat en kan informatie real time verwerken als geen computer op aarde.
Het vertaald al onze input naar elektrische pulsen die het weer vertaald naar een ervaring die wij hebben van de realiteit. Wij zijn ons brein en het brein creëert onze werkelijkheid. Ruiken, kijken, horen, voelen doen we niet met onze neus, ogen, oren en huid maar met ons brein.
De hypothese van Donald Hoffman is dan ook dat ons brein ons niet de ware werkelijkheid laat zien maar in real time1 een werkelijkheid construeert die ons in staat stelt te overleven en dat die twee op geen enkele manier hetzelfde hoeven te zijn.
Deze gedachte heeft grote gevolgen. Want dan is je werkelijkheid niet meer dan een functionele interface met de werkelijkheid en dat alles wat wij als waarheid zien zoals de natuurwetten zijn slechts de wetten van de interface niet van de werkelijkheid. En sterker nog we hebben niet de taal om die werkelijkheid te beschrijven omdat we “opgesloten” zitten in onze interface. En dat wij als homo sapiens niet de capaciteit / concepten hebben om die werkelijkheid te begrijpen of te ontdekken.
Van dit soort gedachten ga ik aan. Gaat mijn hart harder kloppen, begint mijn brein aangenaam te kraken. Aan de ene kant bevestigd het een gevoel dat ik al mijn hele bewuste leven met mij mee draag en aan de andere kant is het ook ver boven mijn pet.
De video is onderdeel van the mind of the universe. Een serie van de VPRO die nu alle geschoten video als open source ter beschikking heeft gesteld volledig met vol automatische ondertiteling. Wat buitengewoon geweldig is.
Update 2019: Als je blij wordt van alles wat hierboven staat dan is deze podcast een absolute aanrader “What If We’re Wrong About Reality?“.
0een 100ste van een seconde↩