Een verhaal op Medium met een hartje van mij: klik!
Een regelvrije bijstand kan niet bestaan. De bijstand is een voorwaardelijke uitkering. De belangrijkste voorwaarde is gebrek aan inkomen en vermogen van jou en je huisgenoten. Als je het niet (meer) nodig hebt, krijg je geen bijstand. Mogelijkheden bieden om bij te verdienen in de bijstand is zeer problematisch. Ja, in een experiment kan het, daar is het een experiment voor. Maar in het echt creëer je al snel een situatie waarin een bijstandsgerechtigde met een beetje werken (veel) meer overhoudt dan iemand die veertig uur per week voor het minimumloon werkt. Dat is sociaal niet rechtvaardig en zal niet geaccepteerd worden. Dus blijven we zitten in een andere onwenselijke situatie, namelijk dat je vanuit de bijstand in één keer de sprong naar een voltijds baan moet zien te maken (en dat er een heel circus nodig is om je te reactiveren en te reïntegreren en wat er verder nodig is om die sprong te maken).
Dus om ook maar alvast een voorschot te nemen: als de experimenten slagen, als meer vertrouwen en minder regels een beter resultaat geven, dan moeten we niet het experiment tot beleid verheffen, maar dan moeten we eindelijk eens het basisinkomen serieus op de agenda zetten.
Mijn reactie is onder het artikel te vinden maar ook nog ff hier:
Worden de ‘experimenten’ juist niet zo geconstrueerd dat ze geen kans van slagen hebben? En stel dat ze een beperkt succes hebben dan zijn ze eenvoudig te verwerpen vanwege juist de context die jij schetst, de beperkte schaal en de beperkingen.
Er zijn al genoeg wereldwijde experimenten geweest die het concept levensvatbaar tonen. Waarom weer opnieuw? En deze zijn ook nog eens verwaterd onzuiver. In mij ogen zijn ze niets meer dat warmhoudertjes tot het kan worden verworpen. Of ben ik nu te wantrouwend?
Volgens mij wordt het tijd dat we dit op onze voorwaarden mogelijk maken. Zuiver en op grote schaal zodat het niet meer te verwerpen is. Nu nog even verzinnen hoe we dat voor elkaar krijgen :)
0