De momenten dat er een vloedgolf aan liefde en dankbaarheid voor al het leven over me heen komt. Als ik wordt geknuffeld door mijn puberjongens, als ik zie wat ze zijn geworden vanaf het moment dat ik ze voor het eerst in mijn armen sloot. Wanneer we om en met elkaar lachen. We intellectueel botsen, stoeien, gewoon stil op de bank zitten. Mijn lief mijn lief is.
De momenten dat ik er kan en mag zijn voor mensen en zij voor mij. Het vertrouwen dat het goed is. De heerlijke open en warme momenten waar je met hart en ziel bij bent. Dat tijd kwijt raakt. Dat moment van diepe ontroering en verdriet als iemand het leven los moet laten en dierbaren achterlaat.
Dat ik er ben en zijn kan. Zoals mijn oma altijd zei: tel je zegeningen. Ik heb er veel.
Geschreven naar aanleiding van een uitnodiging van Henk-Jan. Een bijzondere jaarlijkse traditie waar hij mensen om hem heen vraagt om hun moment van het jaar te delen.
0