Een confronterend portret van de voormalige milieuactivist en schrijver Paul Kingsnorth en waarom hij niet meer het onvermijdelijke vermijdbaar probeert te maken. In het programma Tegenlicht deelt hij zijn inzichten in stevige volzinnen, zoals een schrijver betaamt.
Paul zijn conclusie: Het grote uitsterven proberen op te lossen vanuit het huidige culturele narratief dat de crisis heeft veroorzaakt is onmogelijk.
Dus leeft Paul met de wetenschap dat de catastrofe onvermijdbaar is en hoopt hij dat er aan het einde ervan nog voldoende leven en mensheid over is. En we op die manier eindelijk ons pad (her)vinden in het grotere geheel.
Wat rest je dan nog?
Na de woede en het ongeloof blijft het verdriet bij je en zoek je vrede met dat wat komen gaat. Voor Paul en zijn gezin betekend dat ze ergens in het westen van Ierland met het land leven en hij boeken schrijft waarin hij zijn inzichten deelt.
Voor mij (leef ook al jaren met deze realisering) is het de ruimte maken om altijd volledig mens zijn in alles wat ik doe. Het leven van nu te omarmen in verbinding. En er te zijn voor jou.
Troost
Het verlies van leven is een tragedie die voorkomen had kunnen worden. Dat de wereld zoals wij ‘m kennen eindigt, en waarschijnlijk gepaard gaat met het uitsterven van 98% van al het leven, is onmogelijk te bevatten. Ik troost me met de gedachte dat het leven weer een weg gaat vinden en de aarde over miljoenen jaren weer een unieke levendige planeet zal zijn. De aarde draait door.