In hun element.
juli 2019
Het domein van de slakken
Daar gaat ze weer
De toekomst heb ik ze al gegeven
Toen mijn kinderen er aan zaten te komen vroeg ik mezelf natuurlijk af of het wel een goed moment was voor kinderen. Niet zozeer voor mezelf, ook een legitieme vraag overigens, maar vooral met betrekking tot de staat van de mensheid en wat het de wereld en zichzelf aandoet. En na wat amateuristisch onderzoek hield
Hypocratie
Als je bij Els bent…
Als je er dan toch bent…
Examenuitreiking Otis
Genesteld op Texel
Toch(t) naar Texel
Wachten op de redders in nood
Verwaaid
Vlekkerig
Twee dagen zonder schaduw heeft zo zijn sporen achtergelaten. Ik had een pet met een klep en zelfs een doekje achter in de nek en over de oren maar je kan duidelijk zien wat niet beschermd was.
Snel wat aftersun kopen hier in Enkhuizen.
Van vermalen schelpen naar “echt” zand
Dit strandje heeft het zand wat ik ken van de eilanden. Ik kom dichterbij.
Het was pittig om voorbij de sluizen van Enkhuizen te komen. Het is nu half zeven en heb vandaag minder kilometers gemaakt dan gister maar het was veel vermoeiender. Om hier aan te landen moest ik eerst strak tegen de wind in en al mijn kracht gebruiken.
Nu kijken waar ik mijn kajak kan stallen en mijzelf. En nadenken over wat de volgende fase gaat zijn in de reis. Zien hoe de wind waait.
Van surfen naar rodeo
Klaar voor de oversteek
De eerste nacht in mijn tent. Ben uitgerust en klaar voor de tweede dag. Douchen, kleren even wassen en drogen, ontbijten en weer afbreken en inpakken. Kajak naar de steiger en hopen dat alles er nog in past.
Toch weer dik twee uur nodig om in de kajak te zitten dus flink later dan gedacht van start. Water lijkt rustig maar dat komt omdat we hier in de luwte zitten. De golven zullen steeds groter worden naarmate ik van de kant raak.