Verwaaid

De dag voordat ik weg ging gaven de weerpriesters voor de komende week noordoost windkracht 2 door, prima dus. Maar op de dag zelf was het west windkracht 4 en toen ik aan het eind van de tweede dag in Enkhuizen aankwam, na in totaal ruim 11 uur en 66 kilometer varen, ging de wind zelfs draaien naar noordwest en wist het soms windkracht 5 aan te raken. En precies de richting die ik op moest.

Met een prachtige uitkijk op het IJsselmeer moet ik constateren dat het er niet in zit. Ik ga Texel niet halen. Tenminste niet nu.

De afgelopen twee dagen had ik de wind achter me en met name links van me. Vooral de tweede dag waren de golven en de wind zo krachtig dat ik veel energie moest gebruiken om koers te houden en de kilometers te maken.

Er recht tegenop beuken heb ik op sommige momenten wel moeten doen maar dat voor meer dan 70 kilometer is onmogelijk voor mij. Met mijn gemiddelde peddelsnelheid van 5 kilometer per uur tegen 28 km/u tegenwind + golven kom ik geen steek vooruit en is mijn lichaam zomaar door zijn energie heen.

Dus ben ik vanaf nu verwaaid1 zoals ze dat noemen. Wachtend op beter weer. Wachtend op een gunstige wind.

Het is wel bizar. Op land, en zeker in de stad merk je nauwelijks iets van de wind maar op het water heeft het een enorme impact.

Gisteravond uiteindelijk na uren een plekje gevonden voor de kajak en mezelf dankzij een zeer vriendelijke Enkhuizenaar. Plan was om de vandaag terug te gaan naar Amsterdam met de trein. De kajak zou achter blijven wachtend op beter weer.

Maar nu komen mijn ouders met hun camper spontaan naar Enkhuizen en redden ze hun gestrande zoon.