Demonstraties

Deze afgelopen weken hebben we veel demonstraties gezien over de hele wereld. Demonstraties voor behoud van vrijheid, demonstraties voor het verkrijgen van vrijheid, demonstraties voor het behoud van een levensstijl, voor behoud van een toekomst, behoud van werk, identiteit. Behoud van leven. Gelijkheid, diversiteit. Behoud van een leefbare wereld voor iedereen.

Ik heb in geen één van die demonstraties meegelopen.

Niet omdat ik niet achter de doelen sta, maar het middel heeft volgens mij zijn impact verloren. En wel om de volgende redenen:

• Onze (globale) samenleving is dusdanig complex, cumulatief en communicatief geworden dat het elke oproep of boodschap van vandaag wordt overspoeld door de woeste branding van morgen en praktisch alles uitwist.
• De machthebbers hebben een soort van immuunsysteem opgebouwd. Beetje erkennen, beetje uitleggen, wat handjes schudden. Zeggen dat hun handen gebonden zijn aan globale regelgeving. In het ergste geval moet een bewindslid door de draaideur1 en komt er een onderzoek over x tijd. Die stelt dan wat dingen voor en daarvan worden er wat geïmplementeerd maar zo dat de status quo gehandhaafd blijft.
• Het morele en ethische juiste handelen is niet meer onderdeel van de discussie. Dat is failliet verklaard door politiek en het bedrijfsleven. Het gaat altijd over in hoeverre het in het budget past en wat het doet met de huidige economie. We leven in een globale technocratie waar wetenschap alleen maar mee mag doen als het uit komt.
• Liegen is niet meer een diskwalificatie. Dit structureel, met overtuiging en populistisch doen levert juist macht op. En maakt ongrijpbaar voor mensen die dat aankaarten.
• Vroeger waren demonstraties veel disruptiever. Het zetten het gewone leven op zijn kop. Nu wordt het zodanig gereguleerd dat het niemand tot last kan zijn. Je zegje mogen doen is wat anders dan je overtuiging manifesteren.

Het enige middel wat nog impact lijkt te hebben is ze voor de rechter slepen. In onze wetten zitten tenslotte de normen en waarden besloten en is waarheidsvinding nog een punt. De politiek en het bedrijfsleven daar ter verantwoording roepen lijkt de enige weg. Een weg van de lange adem, geld en een onzekere uitkomst. Maar de eerste tekenen dat dit werkelijke impact en veranderingen teweeg brengt zijn er.