Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaald haar wel. Een gezegde waar ik mee opgevoed ben en die ik maar al te graag wil geloven.
Maar de geschiedenis leert ons anders. En juist in deze tijd van hyper communicatie blijkt de leugen krachtiger dan ooit. Elke onderdeel van onze wereldwijde samenleving is er mee doordrenkt.
We kiezen democratisch meer en meer pathologische moreel corrupte leugenachtige leiders die nauwelijks verbergen dat ze handelen uit eigen belang ten koste van die “anderen”.
De leugen is niet alleen sterker geworden, de waarheid kan er geen weerstand aan bieden. Een leugen onthullen voor wat het is heeft geen enkel effect meer.
En zo werd 3 jaar geleden een zeer doorzichtige pathologische leugenaar als Trump president van Amerika en viert recent de partij, die jaren geleden Brexit op basis van leugens verkocht, een historische overwinning met een verkiezingscampagne die voor 80% uit onwaarheden bestond. Terwijl de tegenpartij 0% leugens verkondigde.
Zijn we collectief dommer geworden of zijn we nog aan het wennen aan de hyper communicatie en vinden we straks de balans wel weer? Of zien we in onze wanhoop de steeds groter wordende neus van Pinocchio als onze laatste strohalm tot redding?
Ik raak er in ieder geval super gefrustreerd van, omdat we juist nu onszelf (en alles wat en hoe we het doen) radicaal moeten herdefiniëren om een leefbare aarde te houden. Er is geen tijd meer om bij zinnen te komen terwijl de leugens de vernieling alleen maar versnellen.
0