De wereld (om mij heen) heeft meer dan ooit iets te vertellen. Is drukker dan ooit en heeft het er ook erg veel drukker mee.
En mede daardoor heb ik de neiging stiller te zijn. En maak ik mijn leven juist steeds een beetje eenvoudiger, helderder, overzichtelijker, duidelijker. Op zoek naar die basis die waardevol is en mij mens laat zijn in dit drukke en complexe tijdperk.
Maar terwijl het stiller en stiller wordt in mij, wordt een stemmetje die hunkert naar “meer” luider. Al weet het niet precies wat dat meer is en hoe je dat dan doet.
Die stem wil meer zijn kinderen kunnen bijstaan in hun levenspad, meer mensen helpen dan nu. Meer verwondering en verbondenheid stimuleren, alle mensen mens laten zijn, op een varend duurzaam woonschip wonen, kajakken en tegelijkertijd er zijn voor de mensen die hij liefheeft en ook het leven van de ondergang behoeden.
Als ik Joe Brewer posts lees over zijn manier van leven slaat mijn hart een slagje harder, vult zich met warmte en wordt het stemmetje luider. Het voelt waardevol en meer in verbinding met de wereld dan wat ik op moment kan waarmaken. Maar het is niet mijn pad.
Dus blijf ik zoeken naar dat “meer” die het mogelijk maakt compromisloos en onvoorwaardelijk mens te zijn en tevens waardevol binnen onze huidige samenleving. Heb nog wat meer stilte nodig…
0