De pandemie brengt een nieuwe realiteit waar we allemaal een weg in zoeken. Ondanks dat ieders leven, karakter en situatie anders is (en op de kop staat), verbindt het ons meer dan ooit.
En los van alle geweldige initiatieven die elkaar concreet en praktisch helpen in deze bizarre en unieke tijd, hadden we het niet zozeer over wat het gevoelsmatig met ons doet. Dat waren we nog een beetje aan het wegdrukken.
Maar zie gelukkig ook steeds meer video’s, blogs en projecten opduiken waar mensen hun persoonlijke verhalen en gevoelens delen. En daar omheen ontstaan weer initiatieven om juist die verhalen te bundelen tot een collectief en divers verslag van deze uitzonderlijke tijd in de menselijke geschiedenis.
Het geeft me hoop dat we er samen uit gaan komen ondanks alle praktische rationele verschillen en uitdagingen, want juist de gevoelens die dit bij ons oproept is wat ons diep verbindt en wat ons empathisch maakt naar elkaar.
En dat zal wel eens een heel krachtige collectieve (en de noodzakelijke) transformatie teweeg kunnen brengen.
1