Droomde dat ik op een zomerse dag samen met vrijwilligers en mensen (die als vrienden voelden) een ruimte mocht gaan uitbouwen tot iets moois.
Stond wat lekker rond te kijken en kletsen bij een tafeltje waar ik me moest registreren als vrijwilliger. Het was druk en het schoot niet echt op. Vond ik niet erg. Geduld is iets wat mij goed lukt, ook in mijn dromen.
Uiteindelijk werd ik toch doorverwezen naar een andere plek zo’n 100 meter verderop het plein. Lopend daar naartoe komt een zeer vrolijk gehumeurd en gekleed schoolreisje uit een bus en gaat ook richting de plek waar ik moet zijn. Ik geniet.
Als ik er bijna ben blijken er nog veel meer mensen en kinderen te wachten in de rij. En tot mijn verbazing herken ik schoolmakkers van mijn jongste zoon. Dus roep ik zoons naam en vraag aan de jongens waar hij is.
Ze wijzen. Hij staat net achter iemand, tegen het hek met een sacherijnig gezicht, zoals hij dat kan hebben. Mijn 10 jarige zoon (in het echt bijna 18). Ik word overspoeld door liefde. Begroet hem, til hem op en knuffel ‘m. Zeg dat ik ‘m zo erg gemist heb en heel blij ben om hem te zien en te knuffelen. En langzaam zie ik zijn gezicht opklaren en hem net zo blij worden als ik.
Teveel gevoelens voor in de droom. Ik wordt abrupt wakker. Had zo zo zo graag nog wat langer gebleven.
26