Vanaf begin dit jaar ben ik RSS weer aan het afstoffen. Was er 15 jaar geleden enorm fanatiek mee. Voor mij dé manier om de vinger aan de pols te houden. En Netvibes1 was het geschenk uit de hemel dat het mogelijk maakte honderden sites te volgen.
Maar naarmate mijn vak, interesses, het internet en (mede daardoor) mijn gebruik veranderde was “de vinger aan de pols” behoefte niet zo groot meer. Het werd voldoende bevredigd via linkjes op sociale media en wat automatisch geaggregeerde verzamelingen via Flipboard en Nuzzel.
Maar de laatste tijd miste er iets. De artikelen die ik voorgeschoteld krijg zijn wat te generiek. Te onpersoonlijk. Teveel professionals, broodschrijvers die te goed weten hoe het werkt.
RSS to the rescue!
Het protocol dat bijna in elke website zit ingebakken en mij de mogelijkheid bied mensen zoals mijzelf te volgen.
Natuurlijk kan dat ook op de sociale netwerken, maar dat voelt al gauw als een snelle hype geëmotioneerde rivier. RSS is juist een kabbelend beekje waar je steeds even aanmeert bij een klein persoonlijk en uniek haventje. Waar geen algoritme bepaald wat wel en niet zichtbaar is. Waar je meer in de wereld van die ander stapt i.p.v. een generieke vast geformatteerde berichtenstroom binnen de muren van één netwerk.
Kortom. Ik ben blij met mijn hervonden feed (die potentieel het hele internet bestrijkt). En als je nog mooie, bijzondere mensen met een site kent. Ik hoor het graag.
0Weer eens bekeken en 99% van alle rss feeds werkten niet meer en vele sites waren verdwenen. Hier een screenshot van een enkele tab↩