Was bij een multimedia tryout van een schooltheater in de open lucht en heb ervan genoten. Zag twee creatievelingen elkaars werk helemaal begrijpen en dat ontroerde mij. Was zelf ook aan het tekenen met potlood en het leek alsof ik wist wat ik deed.
Was door een trappenhuis naar beneden aan het rennen (werd achtervolgt) toen mijn mede renner mij vertelde dat ik vanzelfsprekend zelf kon bepalen wanneer ik beneden was. En dat werkte wonderwel.
Toen ik weer buiten was veranderde het langzaam in een cartoon waar ik voor heel even een slecht getekende Batman was en een momentje door de lucht vloog terwijl ik met de vijand praatte.
Als ik op mijn rug ga liggen komt er altijd in een flits een agenda te voorschijn waarin staat wat ik nog moet doen. Mijn zoon kon vanui bad lego meters ver uit zijn kont laten schieten en daar was ontzag voor in huis.
Veel kletsen en lekker hangen met dierbare vrienden (geen bekenden maar ze voelden zo) op allemaal plekken en tijden, voelde goed. En er werd bijna over mijn schoenen gekotst terwijl we stonden te praten. Veel knuffels gekregen en doe voelden heerlijk vertrouwd en liefdevol. Denk dat ik eigenlijk overal rond de 20-23 jaar oud was. Ook de mensen waar ik mee was.
Wishful dreaming.
Was een aangenaam verblijf in de droomdimensie. En zoveel onthouden gebeurt zelden.
3