Na een jaar schrijven aan haar nieuwe boek laat Savannah Brown weer van zich horen. Ben zo verschrikkelijk onder de indruk van hoe zij haar ervaring van de wereld en het leven in woorden omzet.
Een schrijfster van ergens in de twintig die verteld over haar creativiteit en hoe het er is en geboren moet worden. En dat ze niet anders kan dan schrijven. Het de realiteit doet verwerken. En hoe ze worstelt met wat het uiteindelijk voor rol speelt in de wereld en wat haar rol is. En hoe ze is verbonden met haar werk. Als ze van mijn werk houden, houden ze dan van mij? En dat ze niet meer schrijft om iemand te overtuigen maar schrijft voor degene die het toch al van gaat houden.
Hoe ze uitkijkt naar ouder worden en beter worden als schrijver. Het blijkt tenslotte dat je in je twintigers niet je beste werk maakt. Maar dat ouder worden ook weer beangstigend vindt. En hoe ze wenst dat alles wat we doen er toe doet. Dat ieder persoon een uniek verhaal heeft dat waardevol is. En dat er later naar ons gekeken wordt en ze zien dat we elkaar verhalen bleven vertellen tot het licht uit ging.
Ik ben nu nieuwsgierig naar haar boeken en poëzie.
En als de eerste video ook bij jou resoneert, kijk dan ook deze. Haar ervaringen zijn zo herkenbaar & invoelbaar. Het gaat over het leven dat we allemaal leven. En zij weet er woorden aan geven zoals John Green dat ook zo geweldig kan.
0