In de eerste minuten van 10 juli voelde ik dat mijn benen en armen gevoeliger werden. Om 00:50 begon ik ineens enorm te bibberen en ongecontroleerd te klappertanden. Zo’n 20 minuten later lag ik te gloeien als een kooltje op bed met een hartslag van rond de honderd (normaal gemiddeld 65). Dit heeft zo’n 24 uur geduurd inclusief die hoge hartslag. Vergezeld van stevige nek en hoofdpijn. Mijn lijf was hard aan het werk.
11 juni veranderde het in continue opvliegers en nog steeds hoofd en nekpijn al was het wel iets minder. Vergezeld van een zeer mistig hoofd en een grote behoefte tot dutjes met een hartslag van rond de 80.
12 juni ging alles een stuk beter maar het mistige hoofd plus de behoefte aan slapen bleef. Heb die dag zeker voor de helft weggeslapen. Hartslag rond de 75.
De volgende dag weer op mijn gewone hartslag en met een uitgeput lijf.
En toch was ik niet ziek.
Op 9 juni rond half 2 kreeg ik mijn tweede prik Moderna. Nog geen 12 uur later ging mijn immuunsysteem los. Een hele bijzondere ervaring, weten dat je niet ziek bent terwijl je lijf er ondertussen alles aan doet om het potentiële virus te bedwingen. Ben onder de indruk van die gezonde reactie en heb nog meer vertrouwen in mijn symbiotische lijf en alle levensvormen die samen “mij” maken.
13