Na bijna 25 jaar nog steeds verliefd op Amsterdam, ondanks dat ze behoorlijk veranderd is. Gister knipoogde ik nog even naar de Amstel en zei ik dat ik blij was haar weer te zien. Nu zwaai ik nog even naar ‘t IJ en denk terug aan hoe ik er met de kajak over voer.
Terwijl ik het als een absurd stuk snelweg ervaar dat als een dolk in het hart van Amsterdam steekt.
En hier op het IJsselmeer vind ik ze geweldig staan. Strakke lijnen die uit een strakke horizon steken, met een vleugje geel onderaan waardoor ze eigenlijk weer een beetje zweven. Terwijl het landschap en het weer om hun heen wervelt. Elke seconde anders.
Moest er even voor stilstaan en naar ze zwaaien.
