De nacht is wonderbaarlijk goed gegaan, dus we hebben er vertrouwen in dat we wel een lekkere reeks kunnen gaan maken. Vanaf nu allemaal dingen voor het eerst. Het ochtendritueel, het demonteren van het bed, ons van de gedoneerde oprijblokken (dank je pa) afhalen, alles weer inpakken en vastzetten…
Mijn ouders hebben ons nog even een stukje op weg geholpen langs het Lauwersmeer waar pa nog allemaal mooie verhalen over kon vertellen toe het nog niet deels was ingepolderd.
En toen moesten we het helemaal zelf doen… de wijde wereld tegemoet en hopen wat we als amateurs toch leuke weggetjes en plaatsjes zouden tegenkomen in Groningen op weg naar Duitsland. Op weg naar de camperplaats waar mijn ouders ook nog niet zo lang geleden gestaan hadden. Dat voelde veilig.
Het is een hele nieuwe ervaring om met een geograaf door een landschap te rijden. Als ik naar een landschap kijk zie ik wat er is en vind ik er wat van, maar Els weet waarom het er is en hoe het is gevormd. Zo heb ik dus een landschapsduider rechts van me die vol enthousiasme en passie mijn blik op de wereld contextualiseerd.
Kerken en hun torens blijken nog een hobby te zijn van Els, dus worden ze van verre gespot en als ze mooi zijn proberen we er dicht bij te komen. En zo komen we ook de toren in Hornhuizen tegen. Een soort mix tussen een kerktoren en een vuurtoren. Els loopt naar binnen en gaat linksaf een klein poortje in. Ik volg haar zonder na te denken en zo lopen we steeds hoger tot de top. En worden we getrakteerd op een 360º panorama van het Groninger landschap.
Daar heeft Els uiteindelijk ook even uitgerust op de parkeerplaats bij de kerk en ben ik een wandeling om het dorp gaan maken. Ze hebben een wandelpad die helemaal om het dorp gaat een heerlijke buffer groen met (fruit)bomen voordat het uitgestrekte landbouwgrond weer begint. Had een appeltje voor Els meegenomen.
Duitsland hebben we uiteindelijk niet gehaald. Dus hebben we onze eerste zelfstandige nacht in de buurt van Uithuizen doorgebracht tussen de uien en aardappelen.
Pareltje van de dag1:
Ik ga even op mezelf liggen
Vastgelegde uitspraak van Els ten Napel die mijn brein op diverse manieren prikkelt.↩