…to feel low and pessimistic at this point of time in the world is the reasonable response, to be otherwise takes quite a bit of psychological energy…
Doordrongen zijn van wat er in de wereld speelt en de consequenties daarvan weegt voor mij al decennia loodzwaar. En toen ik de post van Winnie las (waar deze quote uit komt) ontspande er iets in mij. O ja ik mag al die emoties voelen, het is niet onredelijk, niet raar. Het is gewoon heel normaal.
Alles wat ik doe en niet doe is in een zekere bewuste mate mijn mechanisme om er mee om te gaan. Denk dat veel van de extreme reacties, stellingen, meningen, handelingen, overtuigingen van de mensen om ons heen ook hier op terug te voeren zijn.
We zijn gewoon niet emotioneel opgewassen tegen de ineenstorting van ons ecosysteem (wat ons in leven houdt) + een pandemie + complexiteit globale samenleving + de informatie revolutie dankzij het internet.
De vanzelfsprekende collectieve wereldwijde onzekerheid en existentiële angst die dat met zich meebrengt (naast het leven zelf) wordt te weinig of zelfs helemaal niet in onszelf en de ander (h)erkend.
We draaien elkaar meer en meer de stront in door alleen maar te reageren op en te discussiëren over de uitingen ervan. Hoe je je uit zegt zeker wat over hoe je je voelt, maar het zegt niets over de werkelijke oorzaak waarom je voelt wat je voelt. Daar zouden we meer oog en compassie voor moeten hebben.
Zodat meer mensen, net als ik, zich even kunnen ontspannen door erkend te worden in hun gevoel. Dat het er mag zijn en het een legitieme en normale reactie is op de staat van de wereld en de tijd waarin we leven.
1