Op 19 december begon de eerste regenachtige dag sinds weken en dat was precies de dag dat wij gingen verhuizen. Net voor 8 uur stonden de verhuizers voor de deur. Om 11 uur stond alles in het nieuwe huis ongeveer een kilometer verderop. 25 dagen nadat we dit huis voor het eerst zagen.
Had het al eerder over hoe onwerkelijk het voelt om na zoveel jaar het thuis uit te gaan waar de jongens het grootse deel van hun jeugd hebben doorgebracht. En ondanks de verhuizing is dat gevoel is niet echt veranderd.
De wisselwoning voor twee jaar staat nu vol met onze spullen, we hebben bedden opgemaakt en er nu een nacht geslapen, maar voelt op geen enkele manier van ons (al is dan natuurlijk altijd complex met een huurhuis).
Ik dacht altijd dat het gevoel van thuis primair gekoppeld is aan de mensen waarmee je bent, dat was tot nu toe mijn ervaring tenminste. Maar nu lijkt het huis toch ook een personage te zijn die meespeelt. Zoals ik al eerder aanhaalde is dit huis is eigenlijk precies het tegenovergestelde van ons thuis op de Zeeburgerdijk. Het voelt meer als een kantoor dan een woonhuis. Ondanks de vloerverwarming straalt het geen warmte of geborgenheid uit.
Zien hoe we daar verandering in kunnen brengen de komende tijd.
4