Het is mooi weer en die dagen waren de afgelopen maanden schaars. Dus ben ik weer een stukje gaan kajakken. Hoop, door het veel te doen, dat varen weer als wandelen wordt. Nu kost het nog behoorlijk wat fysieke kracht en moet ik de nieuwe kajak beter leren kennen.
Ik had me eerst voorgenomen naar de Amstel te varen, maar toch van afgezien omdat het daar druk is in het weekend. In de eerste kilometer kwam ik zowaar twee nestjes met jonge meerkoetjes tegen. Het begint goed.
Toen ik via de Wittenburgervaart en de Dijksgracht bij het Oosterdok aankwam was het kiezen hoe ik terug zou varen. Terug via de stad of het ‘t IJ op? Die laatste is wat ambitieus en wist niet of ik er spijt van zou krijgen. Maar de golven en het open water trokken toch te veel dus het werd ‘t IJ.
Was een leuke uitdaging. De kajak is zeer koersvast maar ook wiebelig en ik weet nog niet waar het kantelpunt zit waar ik om ga. Maar met de ogen gefixeerd op de golven compenseert mijn lichaam de wiebeligheid vanzelf. Zijn natuurlijk ook rare golven. Veel directe en indirecte boeggolven van alle kanten en daar bovenop de korte golven van de wind.
Bij Kompaseiland werd ik overmoedig en besloot ik toch nog naar ‘t Sluisje in Noord te varen. Dacht dat ik het nog wel in me had.
En het was zeker fijn om het even een bezoekje te brengen. Pittoresk en de boom is indrukwekkend.
De laatste twee kilometers waren eigenlijk teveel, energie was uit mijn armen en de pijn in mijn kont werd ook heel heftig :). Moet het stoeltje beter afgestellen en ook de voetsteunen kunnen nog wel wat dichterbij. Voor de volgende tocht wat aanpassingen maken en kijken hoe dat gaat.
