Heb een oogje op Amsterdam

Na bijna 25 jaar nog steeds verliefd op Amsterdam, ondanks dat ze behoorlijk veranderd is. Gister knipoogde ik nog even naar de Amstel en zei ik dat ik blij was haar weer te zien. Nu zwaai ik nog even naar ‘t IJ en denk terug aan hoe ik er met de kajak over voer.

Ik hou van windmolens

En hier op het IJsselmeer vind ik ze geweldig staan. Strakke lijnen die uit een strakke horizon steken, met een vleugje geel onderaan waardoor ze eigenlijk weer een beetje zweven. Terwijl het landschap en het weer om hun heen wervelt. Elke seconde anders.

Moest er even voor stilstaan en naar ze zwaaien.

Slakkenparadijs

De tuin van Els is een slakkenparadijs. Waar je ook kijkt, je komt ze tegen.

Maar bij het eeuwig moes lijken ze nog het meest thuis te zijn. Daar heb ik een grote bloempot vol kunnen wegscheppen op een oppervlakte van ongeveer 2m2. En dat was nog maar de helft.

Had op die bloempot een bord gedaan zodat ze niet zomaar weg konden. Maar de volgende ochtend was het bord eraf en waren alle slakken er vandoor. Samen waren ze sterker dan ik dacht.

Het snijbietenbos

Els heeft vorig jaar snijbietenzaadjes tot mooie stevige, gezonde en volwassen planten laten groeien. En zo nu en dan nam ze wat blaadjes voor in de salade. Die paar blaadjes konden ze prima missen. En zo gingen ze de winter in, allemaal ongeveer 30-40cm hoog.

Maar nu laten ze zien wat ze werkelijk kunnen zijn. De grootste is zeker 3 meter hoog en samen zijn ze een heus snijbietenbos. Met hun verschillende kleuren, diktes en vormen zijn ze allemaal uniek.

Onder hun beschermende bladerdak krijgen ook weer andere planten een kans. En in de kruinen van het bos zitten duizenden minuscule bloemen die, als je ze schud, strooien met stuifmeel.

Zeewandeling

Naar het strand bij paal 9. Als het kan wandelt Els door de branding. De eerste keer dit jaar, ondanks dat het water nog erg koud is.

Ik blijf lekker op het droge en hou mijn voeten in mijn warme schoenen.

De creativiteit van Bo

Er zijn van die mensen waar de creativiteit werkelijk uit alle poriën komt. Voor mij is Bo Burnham zo iemand. Maar omdat hij zware paniekaanvallen kreeg tijdens zijn optredens moest hij 5 jaar geleden noodgedwongen stoppen.

In die 5 jaar wel “even” een film geschreven en gemaakt (die geweldig is) en nu dus een nieuwe show. Helemaal zelf geproduceerd en geschreven vanuit zijn huis tijdens de pandemie genaamd “Inside”. Dit liedje Welcome to the internet heeft me betoverd.

Could I interest you in everything all of the time, a little bit of everything all of the time. Apathy is a tragedy and boredom is a crime. Anything and everything all of the time…

Als mensen zo goed zijn en zulke geweldige dingen maken kan ik blijven kijken. Het verveeld nooit. Heb dit daarom nu al meer dan 20x gekeken en geluisterd.