Alles komt goed
(vrouwen en kinderen eerst)
Het is al meer dan 19 maanden geleden dat ik met mijn blote mijn voeten in de zee stapte. Maar het water is niet hoger gekomen dan mijn enkels. Ben een watje.
Els durfde zelfs te zwemmen na wat aanmoediging. Bikkel.
Weer geklust aan de Jumpie. Alles van hout wat laagjes witte verf gegeven. Kan het beter tegen de spetters en vlekken en ziet er ook wat verzorgder uit. Volgende klus is het keukenblokje in meerdere lagen lak zetten en dan weer terugplaatsen.
Coco heeft de bus even aan een inspectie onderworpen. Ze zei niets dus ga er van uit dat het goed was.
Tijd: | 220513 – 18:17 |
Locatie: | 53°3’46.81”N 4°43’20.958”E |
Hoogte: | 0m |
Richting: | 306,039 (magnetisch noorden) |
En ik heb er een negatieve test aan over gehouden.
Hoe hebben we het gevierd? Met knuffels en vers brood van de Novalishoeve, nog even het strand en de zee gezien om daarna door het bos terug naar huis te gaan.
Toen optimistisch 0,25m2 gras proberen weg te halen uit de tuin. Na veel zwoegen geconstateerd dat het één grote wortelpartij is dat je eigenlijk moet afgraven en voorzien van nieuwe aarde.
Deed ooit een beroepentest. Daar kwam ook tuinman uit. Dit bevestigde nog maar weer eens dat dat een hele slechte keuze zou zijn geweest.
Ik heb het paaskuiken bevrijd van zijn wikkel en het plakband. En de onderliggende reep ook.
Dank je wel Caro.
Zowaar met veel wilskracht in staat geweest chocolade 10 dagen te bewaren (toen kreeg ik het). Was heerlijk en binnen 15 minuten verslonden. Ik kan chocolade niet met mate eten…
ps. dit is mijn 10e dag in quarantaine.
ps. dit is mijn 7e dag in quarantaine.
Vandaag hebben wij als Nederland officieel door ons stukje aarde heen gevreten voor het jaar. Nauwelijks 4 maanden in. De rest van het jaar vreten we de toekomst op of dat van anderen op aarde.
En naast dat opvreten tasten we ook nog eens de vruchtbaarheid van de grond aan en zijn we drastisch de biodiversiteit aan het reduceren/vernietigen. En vinden we ons afval ook al terug in wat we eten, in ons bloed, in de lucht en dus in onze longen. Wat zijn we toch lekker bezig.
Het derde deel van het IPPC rapport geeft ons dan ook nog maar 3 jaar om de boel drastisch om te gooien….
Gister deed ik mijn best om de werkhandschoenen te repareren. Het stiksel was op veel plekken los gegaan en dat maakte ze onbruikbaar. Maar verder waren ze nog best oké dus dacht ik dat wel even aan elkaar te naaien. Nu heb ik erg last van mijn duim, de naald wil liefst niet door het leer :)
Alles wat eenvoudig lijkt is niet eenvoudig. De processen, infrastructuur, kennis, gereedschap wat nodig is om het te maken is complex. Door mijn poging tot repareren realiseerde ik me dat weer.
Ben benieuwd hoe lang mijn stiksels mee gaan.
ps. dit is mijn 5e dag in quarantaine.
Tijd: | 220407 – 14:10 |
Locatie: | 52°21’37.098”N 4°55’48.678”E |
Hoogte: | 10,4m |
Richting: | 280,372 (magnetisch noorden) |
Veel van de waarschijnlijk honderdduizenden palen staan er vol mee. Een onbegrijpelijk tipje van de sluier van wat er allemaal bij komt kijken om ons zo gemakkelijk en vanzelfsprekend met de trein te kunnen laten reizen.
Toen ik de notificatie van Twitter zag vandaag werd ik er wel blij van. Maar weet eigenlijk niet precies waarom. De eerste jaren waren geweldig. Het sloeg de samenleving plat voor mij. Mijn netwerk werd drastisch uitgebreid met boeiende mensen. Het was leerzaam, inspirerend en hielp mij en de mensen waarvoor ik werkte. Er zat
Tijd: | 220405 – 14:29 |
Locatie: | 52°17’37.23”N 4°42’6.822”E |
Hoogte: | 1,1m |
Richting: | 106,834 (magnetisch noorden) |
Dit waren/zijn mijn ultieme schoenen. Het tikte alle boxen die ik belangrijk vind aan schoenen. Nog nooit eerder gevonden en nu ook niet meer te koop.
Ze bleken toch wat kinderziektes te hebben en te snel stuk te gaan tijdens onze avonturen. De stof scheurt op de plek waar de schoen vouwt tijdens het lopen. Het is niet bestand tegen de spanning die daarbij vrij komt.
En ook de veters waren volledig op. Maar hoe vind je nieuwe veters bij unieke schoenen? Na heel wat zoeken toch wat gevonden bij een schoenmaker die heel dicht in de buurt komen, net op tijd. Niet ecologisch of zo, maar nu kan ik ze weer verder stuk dragen zoals ik met al mijn schoenen doe terwijl ik speur naar nieuwe.
Omdat het gebouw waar ik in woon drastisch gerenoveerd gaat worden eind van het jaar heb ik in 2016 allemaal markers in de wc gezet om te zien wat voor creativiteit dat los zou maken. Geïnspireerd door de vele wc’s in kroegen waar je toch regelmatig wat grappigs tegen kan komen.
Zo langzamerhand zijn er toch veel tegels gevuld en staan er zelfs dingen op het plafond en de deur. Wordt er steeds weer blij van.
Vind overdadig geurende planten / kruiden wat magisch hebben. En door de bloemvorm zie ik ineens dat Rozemarijn deel is van een grote familie, beter laat dan nooit.
Toen ik hier op de 15 maart langs kwam was er nog geen blad, kale bomen met hier en daar wat bloesem. Nu is de bloesem al weer bijna weg en zijn de nieuwe bladeren hard aan het groeien. En dat eigenlijk in de laatste twee dagen. Ben d’r zwaar van onder de indruk.
Speedy is al weer meer dan een decennia een dierbaar familielid.