Mijn overpeinzingen, fascinaties, dat wat mij overkomt, ik van hou, dat goed is om te koesteren en/of waar mijn hart of brein sneller van gaat kloppen.
De zon glipte even onder de bewolking door en zette de gebouwen aan de Valentijnkade in een overweldigend warm licht. Wat een fijn kadotje zo tijdens de winterse (donkere) dagen.
Paar dagen geleden met mijn oudste zoon naar de Aziatische supermarkt geweest op zoek naar mooi servies (niet gevonden). Het is geweldig om een winkel in te stappen waar je 90% van de spullen niet (her)kent.
Ook geprobeerd wat vegetarisch eten te vinden. Niet heel veel kunnen vinden, maar vandaag de gestoomde spinaziebroodjes met bamboescheutjes geprobeerd.
Gestoomde broodjes zijn al lekker en de spinazie had een mooie extra bite door de bamboe. Zou ik het weer kopen? Denk het niet. Maar vond de bamboescheuten in de spinazie wel inspirerend en zeker ook een keer in een eigen gerecht proberen.
Vond tijdens de verhuizing een oude stikker van het Apple logo en had het over het saaie witte logo geplakt van mijn trouwe MacBook uit 2015. Stikker was veel te groot maar durfde het niet bij te snijden. Vandaag wat lef bij elkaar gesprokkeld en met wat knoeien bijgesneden. Verre van perfect maar dit wil ik ook voor zijn opvolger. Echt zoveel beter.
En de sleutels ingeleverd. Vanaf nu geen toegang meer tot het thuis van 15+ jaar.
Damn wat een klus. Naast het uitzoeken, inpakken en verhuizen van de spullen zijn we ruim twee uur aan het takelen geweest om het zo leeg te maken zoals we het ooit in 2006 hebben ontvangen. Wat kunnen we toch veel in die tientallen vierkante meter stoppen.
En dan zegt iedereen dat ik nog geen kwart heb van wat “normale” mensen hebben. Voor mij was dit al veel te veel en ga dan ook erg mijn best doen om nog veel minder te hebben. Over twee jaar gaan we tenslotte terug :)
Mijn oudste zoon is ijverig geweest en heeft al 70% van zijn zaakjes ingepakt en we zijn al op de helft van de dozen. Ik ben benieuwd of de 35 dozen genoeg gaan zijn.
22 november kreeg ik het aanbod, 26 november wist ik dat ik ging verhuizen naar de wisselwoning. Maar het voelde niet als een verhaal die niets met mij te maken had. Ook niet toen ik de 35 + 1 verhuisdozen kocht.
Toen ik vandaag het contract tekende, de sleutels kreeg en natuurlijk er weer naar toe ging werd het ietsje meer mijn verhaal. Maar het is het nog steeds niet.
Zien wat er de komende dagen gaat gebeuren als ik meer en meer ben en het oude huis inpak.
Els is vandaag eindelijk van het extra streepje van de COVID-test verlost. We kunnen, na de isolatie van 11 dagen, knuffelen! En we doen een rondje Texel om het te vieren en als afscheid omdat ik naar Amsterdam ga om te verhuizen.
Het weer was heerlijk uitgesproken. Stevige buien, donker grijze wolken, zon en heldere blauwe hemel wisselden elkaar in rap tempo af. Prima combinatie met het Texelse panorama.
Had niet goed geteld, dus bij de kassa was het er eentje meer. Mijn eerste grote uitgave voor de verhuizing. Een hoop karton waar straks mijn huisraad in verstopt zit. Ik geloof het nog niet helemaal.
Heb lieve mensen naar het ziekenhuis gebracht voor een check. Wacht nu op een parkeerplaats op de dijk bij Den Helder. Wachtte vroeger altijd op de parkeerplaats van het ziekenhuis maar nu voor de tweede keer hier. Verveelt geen moment.
Er kwam zelf een kleine maar bewoonbare catamaran langs en mijn hart ging wat harder kloppen. De droom leeft nog.
Ik heb in de laatste drie maanden meer auto gereden en kilometers gemaakt dan de afgelopen tien jaar bij elkaar opgeteld (en dan was dat nog vaak elektrisch). Zal komende maand nog wel zo blijven. Hoop daarna terug te gaan naar het oude.
Mensen doen het en het is eigenlijk niets anders dan een heteluchtoven dus… vandaag voor de eerste keer eentje gemaakt in de bescheiden airfryer die we van de moeder van Els hadden gekregen.
We verdienen tenslotte allemaal appeltaart en de geoogste appels ook. In het geïmproviseerde bakblik kwam er een taartje uit die aan de bovenkant een beetje was aangebrand maar lekker was.