Ik heb ‘t hier wel vaker gehad over de dood en ouderdom en hoe ik het eigenlijk niet zie als een deel van het leven maar een bijproduct van evolutie, een ziekte die wij in staat zijn om te corrigeren.

De laatste jaren zijn er grote stappen gemaakt in het “genezen” van deze ziekte. Mijn generatie zal er waarschijnlijk nog aan dood gaan maar de volgende generaties hebben een grote kans dat ze het eeuwige leven aangeboden krijgen. Of in ieder geval een verlenging in goede gezondheid met 100+ jaar.

Nu het serieus begint te worden komt de discussie ook los in hoeverre de dood bij het leven hoort. Wordt bijvoorbeeld het leven zonder de dood niet betekenisloos?

Om de dood vanuit een ander perspectief te kunnen zien is dit verhaal van de Draak.