In de haven van Oudeschild zijn de schotsen zich aan het verzamelen. Hoe rustiger water samenklontert tot ijs en dat die kleine stukjes steeds grotere ijsschotsen vormen. IJsschotsen in ijsschotsen in ijsschotsen.
Tussen de scheiding tussen de schotsen in de haven en de zee leek een hoogte verschil. De golvende zee oogde hoger dan de schotsen in de haven. Als een soort branding op het strand, maar dan wordt de energie veel meer geabsorbeerd. Niet te fotograferen of filmen maar onmiskenbaar voor het oog.
Als kind heb ik dit vaak in mijn bed zitten verzinnen, denk dat ik er zelfs wel eens tekeningen van had gemaakt. Wat was ik enthousiast. Een fiets dat beschermd is tegen weer en wind en ook nog een beetje snel kan.
In 2013 vertrok een speciaal transport over water van Rotterdam naar Amsterdam. Op 30 meter hoogte werd een timelapse camera geïnstalleerd. Het transport volgt de prachtige oude vaarwateren van het Nederlandse polderlandschap. Beginnend bij de Rotterdamse Hefbrug in de Nieuwe Maas wordt via de Hollandse IJssel de Gouwe bereikt, waar bijzondere hefbruggen voor ons open gaan. Via de Oude Rijn passeren we Gouda, de pittoreske dorpjes langs de verschillende Weteringen vliegen ons voorbij. De ringvaart Haarlemmermeerpolder brengt ons richting Amsterdam om daar af te meren voor de brug bij de A10. We wachten tot de zon onder gaat. De brug gaat open. Wat volgt zijn unieke beelden; een vogelvlucht door het nachtelijke Amsterdam.
Ik hou van het water en heb er aardig wat kilometers op gemaakt met de kajak. Door het nu te zien vanaf 30 meter hoogte heb ik gelijk weer zin om ook zo’n tochtje te gaan maken, al gaat het in de kajak meer op loopsnelheid en op 60cm hoogte vanaf het water :)
Proberen het stuifzand uit mijn ogen te houden, om daarna te genieten van de kracht van de golven en te zien hoe de nog aanwezige strandhuisjes er door werden overspoeld. In augustus al terwijl het nog maar windkracht 6/7 was. Dat beloofd wat de komende maanden.
Ik heb de grote wens om op het water te wonen en dat die woning ook nog mobiel is. Dus heb ik mijn voelsprieten uit.
Na de Zuiderdam (liefde op het eerste gezicht) die uiteindelijk niet in de verkoop ging, kwam nu deze op mijn pad. Drie bij negen meter. Mooie maat. Ik heb een zwak voor dit soort boten. Het karakter spat er vanaf en doet me kwispelen.
Ik zie het dan al helemaal voor me hoe ik dit verbouw naar mijn idee van een oase en daar lekker de rivieren en meren mee afvaar. Vol geplakt met zonnepanelen en voorzien met een elektrische motor zodat slechts de zon me voortstuwt.
Maar na wat appen met mijn broer en een telefoontje met iemand die regelmatig boten verbouwd ben ik toch weer met beide benen op de grond. Het is niet een praktische keuze. Het was vooral de windvang die me met pijn in mijn hart doet besluiten deze kans voorbij te laten gaan.
Een gezonken bootje geeft altijd wat hartezeer. Deze heeft er ook nog een klassiek een krijtstreep omheen. Moet zo bedoeld zijn want de olie houd het niet echt tegen :)