Naast dat ik peddel ben ik vooral veel aan het dobberen. Lekker genieten van de stilte, het altijd bewegende water en het uitzicht. Gewoon lekker op het water zijn.

Zo zag ik een IJsvogel in vlucht over het water scheren naar de overkant tussen de bomen door. Begon een jonge fuut naar mij toe te zwemmen en te roepen. Snapte er niets van maar ineens komt een ouder achter mijn kajak omhoog. Bobber ik naast een paar zwanen die op de bodem aan grazen zijn. Steek ik samen met een vlinder het IJ over. Komt er bij de punt van mijn kajak ineens een knoert van een vis omhoog. En als ik bijna thuis ben haal ik langzaam een zwanenfamilie in.

Uiteindelijk vaar ik veel te lang omdat het zo leuk is (dik 16 km deze keer). Zes kilometer voor het einde verdwijnt al mijn kracht uit mijn armen (zoals zo vaak). Op dat moment wens ik een magisch knopje die ik in kan drukken en me huis brengt.