kinderen

Er zijn 467 berichten getagd als kinderen.

Een goede dag

  • Els had een goed gesprek met de huisarts.
  • De buren krijgen volgende week zonnepanelen die we samen vorig jaar hadden aangevraagd.
  • In korte broek en shirt naar buiten en het was goed.
  • Jongste zoon heeft zijn presentatie gedaan en een zeven gehaald.
  • Oudste zoon had een fijn sollicitatiegesprek en gaat volgende week proefdraaien.
  • De laatste takken die er nog lagen van de snoeiactie van maart in de groencontainer gekregen.
  • Eén van de drie groentebakken verwijderd uit de tuin en nog wat opgeruimd.
  • IJsje gegeten.
  • Met Els gekletst in de tuin.
  • Een uurtje in de zon gelegen.
  • Hoorde allemaal gezoem.
  • De vogels waren ook lekker bezig lawaai te maken.
  • Zag een citroenvlinder, een lieveheersbeestje, veel wormen, mieren, kevertjes, spinnen en slakken.
  • Mijn verkoudheid is over zijn top heen.
  • At nog een ijsje!
  • De zon schijn heerlijk mijn kamertje in.

ps. dit is mijn 7e dag in quarantaine.

Jeugdland

Tijd:220327 – 14:03
Locatie: 52°21’27.378”N 4°57’25.032”E
Richting:344,119 (magnetisch noorden)

Wat zijn wij als land/samenleving toch goed om alles in een doosjes te stoppen en tot in detail te definiëren wat in een doosje mag zitten, wat niet en vaak ook nog wanneer. Om het daarna dicht te doen en periodiek te kijken of het nog wel van nut is, en dan vooral financieel.

Jeugdland is een goed voorbeeld van zo’n doosje. Letterlijk afgescheiden door water. Het feit dat we überhaupt zo’n plek moeten definiëren heeft voor mij iets tragisch. En dan is het ook nog een wonder dat het (nog) bestaat. Mijn kinderen hebben er regelmatig en heerlijk gespeeld, maar die vrijheid die ik had in de bossen van Ameland is daar niet. Hier kijken vele volwassen ogen met je mee of je je wel aan vooraf gedefinieerde regels en soort van spelen houdt.

Ruimte, vertrouwen en flexibiliteit. Het is schaars in een hyper complexe en vol gepakte samenleving, zeker in een stad. Maar ik zie dat wij mensen het zo verschrikkelijk nodig hebben.

Yoyoka Soma

Jaren geleden kwam ik haar op YouTube tegen toen ze 8 was en ze even liet zien hoe geweldig ze kon drummen en ook vooral hoeveel plezier ze er aan beleefde. Door de jaren heen haar wel vaker tegen gekomen omdat ze ook door de mainstream media was opgepikt en in het zonnetje werd gezet.

Nu is ze 11 en nog steeds speelt ze wat door de groten der aarde werden gedrumd en waar menig drummer zich zwaar in verslikt. Bij haar lijkt het alsof het pas echt leuk wordt als het rete moeilijk wordt. Volgens mij heeft het voor haar niets met moeilijk te maken, ze wordt gewoon één met de drums en de muziek en haar lichaam gaat mee. Zoals Robert Plant zei: “It’s like falling of a log for her”.

Als een mot die naar het licht toe gaat heb ik weer naar de vele video’s (vaak meerdere keren) gekeken en geluisterd. Hoofdschuddend terwijl er ongecontroleerd allemaal krachttermen uit mijn mond floepten.

Nostalgie

Als kind kreeg ik beschuit met warme melk en suiker als ik misselijk was (geweest). Gister was mijn lief ziek en moest ik op het laatste moment nog even naar de winkel voor medicijnen. Toch nog even op zoek naar wat “neutraal” voedsel en toen kwam ik beschuit tegen en dacht ik weer aan vroeger.

Ze heeft er uiteindelijk niets van gegeten en nu had ik het als ontbijt :). Moet echt meer dan 30 jaar geleden zijn dat ik dit hebt gegeten. Smaakte als vanouds.

Lagen ouderschap

Annie Wang is al heeft in de afgelopen 18 jaar 10 foto’s gemaakt van haar en haar zoon. Met een twist die ik echt geweldig vind. Ze laat in de nieuwe foto de vorige foto zien op de achtergrond en zo komt er steeds een laagje ouderschap bovenop zonder dat het andere er niet meer is. Sterker nog je bouwt er op voort.

Zo voel ik mijn ouderschap ook. Mijn jongens zijn nu 18 en 16 en tegelijkertijd zijn de alle jaren daarvoor.

Different layers of my son and I emerge on the same surface after a lengthy accumulation of detail and texture. Different stages of my son and I are overlaid; and from the different pictures we have created dialogue with each other in this dimension upon compressed dimension. From within these dimensions will emerge a new depiction/visualization of Motherhood.

Annie Wang