Mijn dromen zijn regelmatig bizar visueel en hoogst uniek. Zodat ik zelfs tijdens het domen me afvraag hoe dat mogelijk is. Mijn slapende brein is in staat binnen een fractie van een seconde bewegende visualisaties te maken in hoog detail en esthetisch vernuft op een manier dat ik mijn wakkere staat nooit kan evenaren.

In mijn brein (en waarschijnlijk in die van iedereen) schuilt er dus een waanzinnige potentieel qua creativiteit en bandbreedte maar op één of andere manier is die in wakkere staat totaal onbereikbaar.

Misschien komt het dat het brein zich dan tegelijkertijd ook nog bezig moet houden met die input.

De wetenschap zegt dat we dromen om de werkelijkheid te kunnen verwerken. Misschien is het net andersom en hebben we de werkelijkheid nodig om niet volledig op hol te slaan.